Dublin
Bir kent, acisiyla tutunmaya calisir sabaha,
sabah narin bir anne gibi kollarini acar,
zorunlu gocler olur tren raylarinda, bir o yana bir bu yana...
Bir bebek aglar ince ince,
sarimsak kokar, yildizlar,,
bilmem hangi kentin kuytusunda can verir
onbeslik asklar...
Bekaretini yitiren dokunuslar cogalir,
kimse bilmez acinin hangi yonden estigini
oylesine gomulmuski kent kendi yanlizligina,,
tren raylarinda, tukenir hevesler,
tukenir aci aci esen ruzgarda yasamin titremsi hevesi,,,
Iste boyle bir gunde ben bu kente geldim,,,
kimse soylememisti, dalgalarin ince kirilganligini, sevdanın sessizce öldüğünü,
dokundum…
Dokundugum sabahlarda,
yanlizligim daha bir cogaldi,,
dalgalar ince ince kirildi,,,
iste aney ben bu kentte,
Aciyi ogrendim