YOLCULUK

beyaz teknenin yorgun motor sesiyle
yol alırken;
ayağımız boşlukta sallanıyordu
güneş bulutların arasından göz kırparken
gözümüzün içine akıyordu,
akdenizin beyaz köpüklü suları
yanakların küçük şırıltılarla ıslanırken
dudaklarının arasında gözlerini gördüm
yeşil gözlerini
kirpiklerindi dudakların
saçlarının gölgesi düşüyordu elime

birbirimizeydi tutsaklığımız artık
sen bana teslim olmuştun
ben esir düşmüştüm sana

başımı alıp gittiğim yerdeydim işte
sende
başımı alıp gittiğim yerde,
seninle

suyun toprağa kavuşması,
toprağın bağrını açmasına benziyordu bu an
balıkların üzerinden kayarken
ağır gövdeli beyaz tekne,
boynundaki dağ çiçeği kokusuydu
ciğerime çektiğim

senin varlığın oturuyordu artık
bütün güzelliklerin üstünde
gözlerinde yeşil bir yolculuğa çıkarken..

NURETTİN BOZGEYİK