Boşluklardan başlar yalnızlık hep
Hep boşluklardan bu delilik
Bu şairane kepazelik
Hafife aldıran tanrıyı, nezaketle
Sözcükleri sessize
Buruk bir içgüdüyle belki, utandığım
Korkular, incelikler, doğum lekeleri…
Gizleyerek kendini tabiatıma
Bütün renklerini bozduran yeryüzünün
Hani gök püskül saçlarıma deniz eflatun
Uyku içlerinde bir yaşamak ki…

Öyle rezil, öyle cüretkâr
Öyle güzel

Yığınlar var bulamıyorum seni
Kesik el yazmalarında anlatılan eksiklik
Başka başka harflerle
Başka biçimlere ürperen sürekli
Akışkan bir şiir gibi içimde dışımda
Ve ne varsa ikisi arasında, orada
Dönüp duran kendini bir soyut mevlana
Bir kök, bir nöron, bir şey…

Evet, bir şeyle tamamla beni ey başka bir şey
Yüzüm kişiliklere hercai…