Herkes kendi sevdasının sınavını verir
Kendi derdinin çilesini çekermiş
Ve sırtında görünmez heybe ile gidermiş o meçhule
Heybemde koskoca bir sensizliğim var
Sırtımda kambur olmuş nasır tutmuş yalnızlığım
Susuyorum adını kimsecikler bilmiyor
Çünkü sevdam sır
Aşkın benim yüküm paylaşamam kimseyle
Ve ben hükümlüyüm o derde
Prangalar yüreğime ağır mı geliyor ne
Bilmem ne kadar kanarım daha
Gitmeliyim artık o meçhule
Yakalanmadan sessizce
Ama sessizce gitmeliyim
Ayak seslerimi duyurmadan
Kalp kırıklarıma basmadan
Nefesimi tutarak
Ve göz yaşlarımı yutarak
Ve hatta kalp atışlarımı susturarak ...