Çok uzun yıllar sonra
Buram buram nostalji kokan
Fener’in paket taşlı sokaklarında
Dolaştım fermansızca
Gün akşam üstü
Özlemişim
Tarihin ayakta kalan son devlerinin
Giriş basamaklarının boşluğundan
Aheste, mayhoş ve hoş
Genizleri okşayarak çıkan
Kabukları yosun tutmuş
Bodrumdaki odun kokusunu özlemişim
Özlemişim
Camdan cama,rengarenk,allı pullu
Etrafa mis gibi kokular saçan
Asıldıkça saç örgüsü iplere
Maziyi taşıyan bugünlere
Dolduran bu duyguyu gönüllere
Yoksulluğun bayrağı misali
Güneş’e emanet edilmiş
Çamaşırların dalgalanışını özlemişim
Özlemişim
Mahalle kızı Şengül’ü,Kezban’ı
Onlarla evcilik oynayışımı
Niyet satan çocukların bağırışını
Niyet kazıyıp karamela kazanışımı
Altı sabunlu kalın tahtalarla
Camcı yokuşundan kayışımı
Ve Annemin bana kızışını
O günkü ağlayışımı özlemişim

Özlemişim
Madam’ın rum’ca kokan türkçe’sini
Cilalı İbo’nun terekli takkesini
Cumbalı hanelerin gizemli peçesini
Patrikhane’nin oynadığımız bahçesini
Hilmiye halanın (tabiikim’li) lehçesini
Güzel insanların tabii çehresini
Gündüzünü gecesini özlemişim

Özlemişim
Fener’le sevdalısı YavuzSelimi
YavuzSelim’den salınarak sarkan gelini
Üzerinde oyalar çocuklar gönüllerini
Kah mutlu kah mutsuz seslenişlerini
Unutmaz bu gelin onların gülüşlerini
Ne zaman istesem geri gelişlerini
Hatırlarım ruhumun bugün çektiklerini
Kahrolurum duyarsam buradan vazgeçtiklerini

Özlemişim
Gecelerin keskin naralı bozacısını
Kutusundan kaymağını yürüttüğümüz
Askılı, çıngıraklı yoğurtcusunu
At üstünde güğümlü sütçüsünü
Büyük bir aşkla tahta çubuğa sarılan
Rengarenk osmanlı macununu özlemişim

Özlemişim
Fatih,Drama,Çarşamba’yı
Özlemişim Balat,Eyüp,Ayvansaray’ı
Camcı yokuşunu Fener’i özlemişim. (2002)

Şafak Özışıl
2002