Karanlığa meydan okur da sessiz feryadım!

Kendi kendine yanıp söner; tezat yaşantım.

Bir kervan ararım istikametim zirveye...

Yavan kalırım bir dost bulamazsam bu demde.





RAVZA-I MUTAHHARA 'da nurdan bir ışıltı...

Unutulmuş sünnetten kalp gözüme fısıltı...




Muhabbetin sağında merhamet.

Sol yanında ise adalet.

Yaşantıma girerse bu adet.

Gönlüm çeker mi hiç sefalet ?





Ağzındaki lokmayı kıskannayan bir gönüldaş.

Çorak gönlümü serinletecek bir gönüldeş.

Başak başak sadece adalete eğilen baş.

Irmaklardan çağlayan merhamet demine eş.





Bir keskin nida geldi ney(in) soluğundan!

Ah! eden nefes darlığım müsade etmedi.

Gönlüm ancak inci inci kelimeler dizdi.

Bir türlü düze inmediki bu yokuştan.





Ne güzel muhabbetin doruğuna ulaşmak.

Kurdun mu gönül sarayını paylaşarak

Çok kolaylaşacak viraneleri yıkmak.

Nasip olmasa da niyeti de aynı mükafat.



" Dostum NİDA KIRÖMEROĞLU'nun

Yüce samimiyetine ithafen "


( 1996 - 2000 )