/ Aşklar birikir günün birinde, yürekte; gözlerin görmesi için tazeliğiyle,
Peki ya görmezse gözler? Ölüm mü kalır geriye?

Yürünür yollarda acının telaşıyla,
Konar adı aşk, diye derin semalarda,
Mecnun olur düşer gönül çöllere,
Arar gözlerin asilliğini arzda.
Mevlaya açılır avuç,
Aşkın adı düştü düşeli gönle; böyle acıdıkca can-ı beden.

Diler gönül,
Bekler.
Gelir mi beklenenler?
Ne kadar yürünür yollarda?
Gelir mi karşılık/sız lıklar.. (?)

Daha kaç bahar geçer böyle.
Acı mı yağar her gece hüzne böyle.
Nereye kadar ömür.
Acının tarifi yok, sürgün düşmüş gönül.
Umutlar beklenir o en, hüzünde.

Bir tebessüm; nefese bedel.
Adı buydu; acının.

Adı konmuş birkere...
Gözyaşları pare pare, yerlerde...