Küçüklüğümüzden beri her On Kasım’da onu andık. Şiirler dinledik,
onun için durduk o bir dakikalık saygı duruşuna, bayrağımızı yarıya kadar indirdik bayrağını ilelebet indirtmeyen ulu önder için…9’u 5 geçe diye başlayan şiirlerden dinlediğimiz kadar belki başka hiçbir konuda şiir dinlemedik. O ölmedi ölemez diyen şarkılardan da bir o kadar… Tiyatrolar ,konferanslar;kimini sıkılarak izledik kimini ilgiyle.
Şöyle bir bakalım şimdi arkamıza, ne var atamızdan kalan bizde. Annesinin adını hepimiz biliriz, hangi okulda okumuş veya Samsuna hangi tarihte çıkmış , inkılapları nelerdir?bunları da…Fakat o bizden bunları istemedi ki.Ne adını zihinlere kazımak için yaptı büyük mücadelesini ,ne de Atatürk olabilmek için.Adına şarkılar söylensin,şiirler yazılsın diye de yapmadı tüm bunları o.
Tek amacı milletini daha iyi yerlere getirebilmekti, o günkü koşullardan çok daha iyi yerlere. Bu yolda ömrünü verdi Atatürk.Hayatını adamak elbette kolay değildi ama o bunları düşünmedi bile zaten.Kısacık ömrüne çığır açacak büyük devrimlerini de sığdırmasını bildi.Ayna anda hem savaşı hem de devrimi yapabilen nadir önderlerden biriydi.Savaşı kazanıp köşesine çekilmeyen;asıl zaferleri bilimde,fende,ekonomide kazanacağını bilen bir önderdi.Samsun’a çıkarken bağımsızlık için atan kalbi cumhuriyetten sonra da yeni bir Türkiye için atıyordu.Yıllarca sürecek inkılapları bazen bir gecede yaptı,her alanda hep öncülük eden oldu.Milleti için ne denli bir çaba içinde olduğunu herhalde en iyi kendi sözleri ifade eder.İki Mustafa Kemal vardır biri ben et ve kemikten geçici Mustafa Kemal…İkinci Mustafa Kemal onu ‘‘ben’’ kelimesiyle ifade edemem;o ‘‘ben’’ değil bizdir!O memleketin her köşesinde yeni fikir,yeni hayat ve büyük ülkü için uğraşan aydın ve savaşçı bir topluluktur.Ben onların rüyasını temsil ediyorum.Benim teşebbüslerim onların özlemini çektikleri şeyleri tatmin içindir.O Mustafa Kemal sizsiniz hepinizsiniz.Geçici olmayan,yaşaması ve başarılı olması gereken Mustafa Kemal…
Evet yaptıkları ve de çok uğraşıp da hayatına sığdıramadıklarıyla gözlerini yumdu Atatürk. Ne kadar çalışsa da yapamadıkları bir şeyler kalacaktı aslında. Çünkü yüksek medeniyet demek sürekli yenilenen, kendini yenileyen medeniyet demekti.Zaten bunun için seslenmiyor mu bizlere?Asıl önemli olan ikinci Mustafa Kemal diye,etten ve kemikten olmayan.Aklı ve zekasıyla çağına sığmayan bir insanın asırlar ötesine seslenişi değil de nedir bu?
Bu seslenişe biraz kulak vermenin zamanı gelmedi mi sizce de? Hayatın her alanında en iyi olmayı hedefleyen ve her alanda da engin bir bilgiye sahip olan bir atamız varken bizim de en azından kendi işimizde en iyi olmamız gerekmez mi?Onun da tarif ettiği gibi memleketin her köşesinde yeni fikir,yeni hayat,büyük ülkü için uğraşan aydın ve savaşçı topluluktan… Artık seni yalnız On Kasımlarda değil hayatımızın her anında anıyoruz ; sen bir insanın hayatına sığmayacak başarılar elde ettin,senin yapmaya ömrünün yetmediklerini de biz yaptık atam,hala da yapmaya devam ediyoruz,bu milletin içindeki Mustafa Kemal.Sen rahat uyu!demek zamanı değil midir sizce de?
Mehmet Akif GÜL