Gece
Yarısını geçeli
Epey olmuştu

Nerdeyse
Sabaha karşı
İncivez Hapishanesinde
Nöbetçilerin dışında
Herkes derin uykusundaydı

Birden
Işığın yanmasıyla
Savcıyı müdürü
Ve ötekileri hücresinde gördü

İrkildi
Korktu
Hızlı hızlı solumaya başladı

Korkma dediler
Kesinleşmedi daha bir şey

Bakarsın
Hiç kesinleşmez de
Uzayacağa benziyor çünkü

Belki de
Bu yüzden
Naklin gerekti
Bu saat de
Güvenliğin için seçildi

Yola çıkacaksın
Hadi kalk hazırlan
Temizlerini giy istersen

Korkusu
Biraz geçer gibi oldu
Ya da
Böylesi daha işine geldi

Yoksa
Öbür türlüsü
Ölümdü çünkü
Aklına bile getirmek istemedi

Kalktı
Denileni yaptı

Yavaş sakin
Durgun vaziyette
Boyasız papuçunu
Aynı eski urbasını giyindi

Hücreden
En son o çıktı

Sonra
Nedense öne geçirdiler onu

Birlikte yürüdüler
Uzunca bir koridoru

Gürültülü bir sesle
Hapishane avlusuna doğru
Ağır bir kapı açılınca

Üçayaklı
Bir darağacı karşıladı onu

Durdu
Rengi birden soldu

Deliye döndü

Geriye
Arkasından gelenlere
Umutsuzca baktı baktı baktı

Ve
Birden bağırdı

“Adaleeeeet
Yavrum adalet”

Suç neydi
Masum mu
Yoksa suçlu muydu

O anda
Bunu kimse düşünemezdi

Aradan
Hayli zaman geçmiş olsa da

Onun sesi
İncivez ’ de hala
Yankılanır aslında

Yankılanmalı da

Hem de
Sadece İncivez’ de değil

Varsa
Ülkenin bütün duyarlı kulaklarında da

Belki
İdam cezası kaldırıldı

Darağaçları kadar
Olmasa da

İnsanları boğan
Başka darağaçları var hala

Cemalettin Atagan:30 Haziran 2004 / Zonguldak