Gönlü sevgi dolu olan her cana
Daim duacıdır benim şiirim.
Hakk’ın halifesi, asil insana
Ömrümün bac’ıdır benim şiirim.

Bilinir değeri günün birinde
Öğle sıcağında, akşam serinde
Dalları göklerde, kökü derinde
Dostluk ağacıdır benim şiirim.

Dünyayı ibretle seyreden göze
Dostların gönlünü hoş eden söze
Kimsesiz yetime, garip öksüze
Anadır, bacıdır benim şiirim.

Tek hecesi düşmanlığı bitiren
Zaloğlu Rüstem’i yere yatıran
Cümle yolsuzları yola getiren
Zülfikar ucudur benim şiirim.

Çiçekler açılır dörtlük dizende
Bülbüller kıskanır telde gezende
Bazen baldan tatlı, ama bazen de
Zehirden acıdır benim şiirim.

Ne makam ne mevki ister, ne de taç
Aşar menzilleri hem kulaç kulaç
Mazluma yorgandır, zalime kırbaç
İmanın gücüdür benim şiirim

Pervane adıyla mührü vurulmuş
Beş bin yıldır dalgalanmış, durulmuş
Hünkâr’dan elime tutuşturulmuş
Bâtın Kılıcı’dır benim şiirim.