Gözlerine baktığım anda,
Yeşil dünyanın sınırları içinde buldum kendimi,
Önce, ıssız bir ormandayım zannettim,
Sonra farkettim ki, ilerledikçe keşfedeceğim seni.

Büyük bir ağacın orada, yol ikiye ayrılıyordu,
Sağ taraf, aydınlık ama patika bir yol,
Sol taraf, rahat ama sonu görünmüyor,
Sağ taraftan devam ediyorum.

Seni incitmemek için adımlarımı dikkatli atıyorum ama kafamı kaldırdığımda,
Görüyorum ki, karşımda bir uçurum, acaba yolun sonu mu diye düşünürken ben,
Karşıma bir anda, alev alev güzelliğiyle bir anka kuşu çıkıyor ve diyor ki,
“ Atla , eğer derine inmek istiyorsan, ateşimden korkma, yolun esas kısmı başlıyor uçuştan sonra “.

Beni; dünya mı, cennet mi bilemediğim güzel bir yere indiriyor,
Kanatlarını kocaman açarak havalanırken: “ altıncı hissine güven, odur seni doğru yolda yürüten “ diyor ve yanımdan ayrılıyor,
Şimdi önümde etrafı güllerle çevrili tek bir yol var,
Düşünüyorum, tabii ya, gittikçe kalbine yaklaşıyorum.

İki küçük kuş yanıma geliyor ve yol boyunca, ezberlemem için bana bir şarkı söylüyorlar,
Öğreniyorum; gülleri susuz, seni aşksız bırakmayacağım,
Kendi kendime mırıldanırken ileride büyük bir gölge görüyorum,
Bir hayvan mı, hiç görmediğim bir yaratık mı bilmeden ağır adımlarla ilerliyorum.

Karşıma tüm ihtişamıyla bir ejderha çıkıyor,
“ Eğer bu yolda yürümeye devam etmek istiyorsan önce beni geçeceksin “ diyor,
Ağzını kocaman açıyor ve alev çıkaracak diye endişelenirken, anlatmaya başlıyor,
Hayatın ne kadar zor olduğundan, dünyanın ne kadar tehlikeli ve kötü olduğundan bahsediyor.

Nerelerden geçtik, nereye gidiyoruz diye dikkat edemiyorum ama saatlerce dinliyorum onu,
Ve sonunda şunları söylüyor, “ yol boyunca hep olumsuz şeylerden bahsettiğim halde ilgiyle dinledin,
Sıkılmadın, yorulmadın hatta cüssemden korkmayıp benimle sohbet ettin,
Ağzımı açtığımda çıkacak olanlar bunlardı, sınavı geçtin, artık benim korumam altında bu yolda ilerleyeceksin ”.

Az sonra, belirli aralıklarla depremler meydana geliyor,
Hayır, deprem değil bunlar, kalp atışların, birkaç adım uzağımda ise sen varsın,
İlerleyip yanına geliyor, ellerini tutuyor, gözlerine bakıyor,
Ve diyorum ki; benim dünyam sensin, evet; sen, benim yeşil dünyamsın. . .