Masada çatal býçak seslerinden baþka bir þey yoktu.Annem ve babam o kadar gerginlerdi ki.Ýlk kez babamýn patronunun ailesi bize gelmiþti.Bense hala heyecanlýydým.Ellerinin o tuhaf sýcaklýðýný hala hissediyordum.Masada tam karþýmda oturuyordu.Onunla göz göze gelmemek için sürekli önüme bakmak zorrunda kalýyordum.Bri masal okumuþtum.Uyuyan bir kýzý öprek uyandýran prens masalý.Bir anda aklýma o geldi.Genç ve güzel kýz….Aman Allah’ým ne düþünüyorum ben böyle. Saçma saçma… -Ecem bir þey mi oldu.
-Efendim babacýðým? Annemin öfkeli bakýþlarýný üzerimde hissediyordum.Baþýmý hafifçe kaldýrýp göz ucuyla ona baktým.Tuhaf bir yaratýða bakýyormuþ gibi gözlerini gülerek bana dikmiþti.Yavaþça masadan kalktým.Bir þeyler uydurmam gerektiðini hissediyordum Ümit bey ve eþi gözlerini bana kaygýla dikmiþlerdi.Onlara dönerek
-Kusura bakmayýn.Bir arkadaþýmdan telefon bekliyordum gecikince..biraz meraklandým.Sonra da anlarsýnýz iþte..Hayal gücüme yenik düþtüm
-Anlýyorum tatlým lütfen arkadaþýný ara da rahatla.
Hemen yan odaya geçtim.Buket’i aradým
-Buket.Ben Ecem. Beni dinlediklerinin farkýndaydým Bu yüzden sesimi kýsma gereði duymamýþtým.
-Ne oldu Ecem?
-Þey sen aramayýnca meraklandým
-Kýzým niye arayacaktým seni?Benden telefon mu bekliyordun tatlým Kýz yoksa bana yanýk mýsýn?Kendimi tutamayarak gülmeye baþladým Her zamanki berbat espirilerini yapýyordu.
-Tamam caným seni de çok yordum.Notlarý almaya gelirim yarým
-Ne notu yavru üþüttün mü?Yoksa…
-Tamam iyi akþmalar. Diye telefonu yüzüne kapattým.Derince nefes aldým.Yaðmur hala yaðýyordu.Ýçerdekilerin birþeyle konuþmaya baþladýðýný iþitiyordun.Annme ürkek ve saygýyla birþeyler anlatýyordu Berna Haným’a.Pencere yaklaþtým.Dýþarýya bakmaya baþladým.O kadar tuhaf hissediyordum ki..Niçin böyle saçma bir oyuna kalkýþmýþtým ki?Yemek salonuna geri döndüðümde hala aklým karýþýktý.
Bir süre baþýmý önüme eðerek yemeði týrtýklamay devam ettim.
-Ecem tatlým üniversite de hangi bölümü seçeceksin?Berna Haným’ýn sorusunu önce yanlýþ mý duydum diye yüzüne baktým.Sonra da ülmeye baþladým.Gülmem herkese bulaþmýþtý
-Bu soru için biraz geç kaldýnýz dedim gülmeye devam ederek Ben matematik öðretmenliði son sýnýf öðrencisiyim.
-Ne…Tatlým kusura bakma o kadar genç görünüyorsun ki..Hemde son sýnýf…
-Önemli deðil alýþkýným bu tür durumlara.Bir gün dersimize konuk bir prof girmiþti.Bir soru sordu tüm sýnýfa .Ben yaptým soruyu.Daha sonra ayaða kalktým. Soruyu yaptým diye.Adam bana baktý baktý.
-Kaç yaþýndasýn küçük?Öyle tuhaf oldum Hemde ikinci yýlýmdaydým.Bu yüzden lütfen üzülmeyin dedim sakince.Melih’e baktým.Hala gülüyordu.Gülümsemesi içimi ýsýtýyordu.Sýcacýktý,yumuþacýk,içten,masum.
-Ecem çocukluðunda da böyleydi.Yaþ grubuna göre küçktü hep.
-Bence böyle çok tatlý kýzýnýz.Sahi istediðin bölüm müydü
-Evet. Dedim inançla.Berna haným’ýn gözleri oðluna kaydý
-Ne güzel keþke Timur’da senin gibi olsaydý.Bir an þaþýrdým.Kadýn þaþkýnlýðýmý farkedince
-Timur küçük oðlum.Amerika’da okuyor.Ama dört kez bölümünü deðiþtirdi.Þimdi de Ýç mimari okuyor.Arkadaþlarý son sýnýftalar ama o…
-Dengesiz dedi Melih.Yemeðe oturduðumuzdan beri ilk kez sesini duyuyordum.
-Haksýzlýk etme kardeþine Melih.Herkes sen veEcem gibi þanslý deðil ki.
-Haklýsýn baba dedi yine buz gibi bir sesle. Babam ortamý yumuþatmak için
-Ecem çok güzel türk kahvesi yapar.dedi Herkes oturma odasýna giderken kahveleri hazýrlamak mutfaða geçtim.Birkaç dakika sonra Melih de mutfaða geldi. Kaþlarýný çatarak bana baktý
-Bir þey mi istiyordun dedim ürkekçe
-Su Bir bardak suyu ona verdikten sonra kahveleri hazýrlamaya baþladým.O kadar gergindim ki.Mutfaktan çýkmazsa kalp krizi geçirebilirdim.Ama suyunu bitirdikten sonra tezgaha yaslanarak beni izlemeye baþladý.
-Evet?
-Ne evet?
-Baþka bir þeyde mi istiyorsun.?Gerginlikten sesim sert çýkmýþtý.Yine dudaklarýný yavaþça yukarý kývýrdý.Gözlerinde tuhaf pýrýltýlar vardý
-Bunun için çok erken dedi.Hiç bir þey anlamakýþtým Ama boynuma kadar kýzardýðýmý hissettim..Ben kahveleri hazýrlayýncaya kadar beni izledi.
-Güzel deðilsin dedi bir anda Az kalsýn kahveyi üstüme dökecektim.Ne diyordu ya bu?Güzel olmadýðýmým zaten biliyordum.Ýlk kez ona karþý öfke hissettim.Soðuk gözlerle yüzüne dik dik baktým..Ama o muzipçe konuþmaya devam ediyordu
-On altýsýnda büyükte göstermiyorsun.Boyun kýsa.Çok zayýfsýn.Bacaklarýn k çok kalýn.Göz rengin…
-YETER.Evet çirkinim ama bu benim sorunum anladýn mý?Bildiðim þeyleri söylmene gerek yok.Hýþýmla mutfaktan çýktým.Uyuyan güzel.Yanýndan bile geçmiyorum.Gözlerimin dolduðunu hissediyordum.Ýlk kez birisinden hoþlanýyordum o ise hiç utanmadan çirkinliðimi yüzüme vuruyordu.Arkamdan Melih geldi.Onlar gidinceye kadar bir daha konuþmadýk.Sonra annemlerden izin isteyip odama çekildim.Yastýðýma sarýlarak aðlamaya baþladým.Gözyaþlarým durmak bilmiyordu.Aptal.Evet yakýþýklýsýn ama iðrenç ..iðrenç.. birisin. Kibirli mahluk.Öküz,insanlýktan nasibini almamýþ hödük diye diye sabaha doðru uyudum.Öðleden sonra ancak annem uyandýrýnca kalktým.Bütün gün yüzüm asýk gezdim evde.Okulda da pek farklý deðildim burnumdan soluyordum.Buket bile bana bulaþmadý korkudan.Hava yine yaðmurluydu.Eve otobüsle gitmek istemiyordu caným.Yaðmur sakinleþtirir diye yürüyerek eve gittim.O sýrada birþeye çarptým
.-Pardon diye yana geçtim.Ama tanýdýk bir ses beni durdurdu
--Aptal kýz hastalanacaksýn.Sese yöneldim, baþýmý rüyadaymýþ gibi yavaþça kaldýrdým.Bir çift kara göz gördüm.Muzipçe parlayan bir çift kara göz.
-Beni çok beklettin dedi sonra belimden tutarak beni kendine çekti.


Þimdi keþke diyorum keþke o gün karþýlaþmasaydýk.Keþke masal kahramaný olmadýðýmý farketseydim.Keþke kalbime yenilmeseydim. Keþke…..Onu bu kadar sevmeseydim