13 Eylül 2001 tarihinde kendi posta kutuma bir mektup geldi.Gönderilen bu mektupta aynen þu satýrlar yer alýyordu.Ben hiçbir þekilde virgülüne ve noktasýna dokunmadan yazýyorum.
“New York ve Washington'da binlerce kiþiyi bir anda yok eden dehþet verici son terörist eylemlerin ardýndan tüm dünyada derin bir þok yaþandý.
Binlerce kilometre uzaktaki Türkiye'de eylemleri televizyonlardan canlý yayýnda izleyen bizlerin de kelimenin tam anlamýyla kaný dondu. Hem insanlýðýn yaþadýðý bu en büyük terör eyleminden dolayý þaþkýn ve üzgün, hem de dost bir ülkenin baþýna gelen bu felaket nedeniyle þok içindeydik.
Ancak saldýrýnýn hemen ardýndan Türkiye'de hükümetin aldýðý bir karar bizleri derinden üzüyor. ABD'deki terör saldýrýsýnda hayatýný kaybedenlerin anýsýna bayraklarýn yarýya inmesi kararýdýr bizleri üzen.

NÝYE DEPREMDE ÝNMEDÝ?
Binlerce (ya da on binlerce) insanýný bir anda 17 Aðustos 1999 depremine kurban veren ülkemiz kendi acýsý için yas ilan etmez, bayraðýný yarýya indirmezken nasýl oluyor da ABD'deki felaket için bunu yapabiliyor.
Buradaki ölçüt nedir? Acýmýz iki yýl öncekinden daha mý büyük ?
Ölenlerin Amerikalý olmasý mý bizi yasa boðan ?
Onlarýn anýlarý daha mý kýymetli? Yoksa dünyaya þirin mi gözükmeye çalýþýyoruz?

Burada þunu özellikle vurgulamamýz lazým. Depremden etkilenen tüm bölgelerdeki insanlar gibi, biz Gölcüklüler de deprem yaralarýnýn sarýlmasýnda en büyük yardýmý dünya devletlerinden gördük.
Ve de tabi bir de kendi sivil kuruluþlarýmýzdan. Dünya devletleri arasýnda biri var ki baþkaný aracýlýðýyla,bizim acýmýzý kendi ülkemizin yetkililerinden çok daha iyi anlayabildiðini hissettirdi.
Bu, ABD baþkanýydý. Ýþte ABD'de felaketin yaþandýðý Eylül 2001 itibariyle Gölcüklülerin büyük çoðunluðu Clinton sayesinde Dünya Bankasý'nýn yaptýrdýðý konutlara yerleþiyor. Yani ABD'ye minnet duyan bizlerin, Amerikalýlarýn acýsýný anlayamadýðýmýzý kimse söyleyemez.
Ancak kendi insanýna resmen yas tutmayan bir ülkede ABD için bayraklarýn yarýya inmesi kararýný anlamak hiçbirimiz için mümkün deðil.
Çok yaralandýk ve çok kýrýldýk.
Konu hakkýnda bir köþe yazýsý, depremden 4 gün sonra yayýnlanmýþ olmasýna raðmen hiçbir resmi yas ilanýnýn olmamasýndan yakýnýyor.
Bizlerden kim özür dileyecek ?
Gölcüklüler Ýnternet Topluluðu ”

Evet gelen mektup kendi topraklarý üzerinde binlerce ölü veren kendi insanýmýzýn hiç dinmeyen çýðlýðýný yansýtýyordu. Bu çýðlýðý duymayan ve aradan geçen uzun süre içerisinde unutulan yada unutturulmaya çalýþýlan bir ülkenin kendine yetmezliði,içindeki isyanýn acý sesiydi yankýlanan.
Burada düþünülmesi gereken en önemli konunun kendi insanýmýzý ne kadar sevdiðimiz ve ona ne kadar bu topraklar üzerinde yaþama hakký tanýdýðýmýzýn altýnýn çizilmesidir.

Geçtiðimiz yüzyýlýn son çeyreðine damgasýný vuran depremin yaralarý ne kadar sarýlmýþtýr. Acý acýyý doðurur. Her ne kadar verdiðimiz sözleri tuttuk diyen bir ülkenin içine sancý býrakan 17 Aðustos Depreminin üzerinden 3 sene geçmesine raðmen acýlarýný yüreðine gömen insanlarýn yaþadýklarý yalnýzlýk,terkedilmiþlik dün gibi bugün de içler acýsýdýr. Her boþlukta kendini düþünen zihniyetlerin 12 Eylül 2001 tarihli New York dehþetinden çýkaracaðý birçok sonuç vardýr.

Gazetelerin ve basýnýn önemle üzerinde durduðu konulardan biriside çok ilginçtir ki olay yerine yakýn birkaç kilometrelik bir alana FBI tarafýndan kordon oluþturulmasý olayýdýr.
Önce ýrký,cinsi ne olursa olsun ayrým yapmadan insan hayatýný önemseyen bir ülkeyi ibretle izlemeliyiz.Deliller nasýl bulunur,Kaos nasýl ortadan kalkar, panik nasýl yok edilir, ve ilk müdahale nasýl yapýlýr..Tüm bunlarý bir tiyatro sahnesinde sergileniyormuþ gibi seyretmeliyiz. Ders almaktan hiç hoþlanmayan bir toplumuz.

Her þeyi bildiðini çok iyi bilen fakat hiçbir þeyi bilmek istemeyen bir toplumuz. Medyanýn sadece en çok seyredilen, en çok okunan olma özelliðini kazanmasý uðruna acýsý dindirilmeyen insanlarýn arasýna girip te þaþalý þovlarla haber anlayýþý sergileyen bir toplumuz. Medyadan duyduðu,gördüðü,izlediði kendi hallerine terkedilen insanlarýn acýlarýna acý eklemekten hoþlanan bir toplumuz.

Baþka bir ülkeye ve orada yaþanan insanlarýn acýlarýna kendi insanýmýzdan daha çok üzülen ve yardýma koþmak isteyen bir toplumuz. Böyle bir ülkeyiz biz. Kendini tanýmayan insanlarýn baþkalarýný tanýmaya hiç haklarý olamaz.
Kendi insanýna elini uzatmayan,gösteriþ uðruna laf üretip yaptýk ettik nidalarý ile sürklase olan bir toplumuz.
Bayramlarý,tatilleri,yan gelip yatmayý,bana dokunmayan yýlaný seven sayan adeta lüks’e dünyada hiç kimsenin tapmadýðý kadar tapan bir toplumuz.

Bayraklarý yarýya indirmenin anlamýný baþkalarýnýn ölümüyle baðdaþtýran ve neredeyse her gün bir dakikalýk saygý duruþu yapýlmasý gerektiðini söyleyecek kadar alçaltýcý duygularý besleyen bir toplumuz. Kalabalýk ortamlarda ses çýkarmayan,kafa sallayan,birebir ortamlarda ikiyüzlülüðün, dolandýrýcýlýðýn,sahtekarlýðýn en alasýný yapan ve seven bir toplumuz.
Ölenlerin kýrký çýkmadan malýný mülkünü talan eden,soyup soðana çeviren bir toplumuz.

Kendi insanýný baþka ülkelerin insanýna satan,satmaya çalýþan bir toplumuz. Akýllý geçinen ama akýllanmayan bir toplumuz.
Güçlü olduðunu her alanda temcit pilavý gibi öne çýkaran,bas bas baðýran ama kendi içine gücünü harcamayan bir toplumuz. Kendi kendini yaðmalayan bir toplumuz. Yaþayan her vatandaþýnýn eþit olduðunu savunan Laila gibi düzeyi sýkýþýk anlayýþlarla tüketen bir toplumuz. Sýnýf ayrýmý yapmaya bayýlan bir toplumuz.

Mavralarla hayatýný geçiren bir toplumuz. Okumayý sevmeyen ama bir o kadar eðitime katkýda bulunan bir toplumuz. Yaþamayý deðil daha çok yaþatmamayý seven,kendini sevmeyen bir toplumuz.

Kalkýp þimdide kendi ölenlerine bayrak yarýlamayý deðil üç senedir acý çektiren bir ülkeye bu ilginiz ve dostluðunuz için teþekkür ederiz bizim için þimdide bir günde olsa kendi ölülerimize yas tutun deseler tutamayýz diyebilecek gücü kendinde bulamayacak olan bir toplumuz.

Sonuçta kendimizi deðil baþkalarýný daha iyi tanýyan,tanýmak isteyen bir toplumuz. Sistem diye diye sistemi oluþturmaya,sistemi geliþtirmeye alt yapýyý kurmaya yanaþmayan,baþkalarýný ön plana çýkaran ben demedim o dedi diyen bir toplumuz.

Böyle yaþamayada ömür boyu mahkumuz.