ver yansýn etsekte zamana-tutsaktýr,süngüleri çekilmiþtir yüreklerin-esarete kapýlsada hayaller, aþktýr þarab-ý Hayyam misali içinde esir eden renkleri olan-iþte tamda bu zamanýn döngüsüz anýnda, yazmaya druyor yürek sana-kanrevan da olsa, yolcudur, alýkonulmaz yolhanlarýnda-unutmaki zaman benden yana olmasa da yolhanlarýnda yolculuklarýmýn ardýndan kalan tüm herþeyimi býrakýyorum, sen bakabilesin diye aynanýn gözlerindeki meleklerine yada saçlarýndan düþün alev tumurcuklarýna sarýlan sessizliðimi....
.........
Uzun zaman oldu biliyorum seni görmeyeli. Çocukluðumun yüz üstü devrildiði mekânlardasýn. Seni görmek için çýrýlçýplak soyuluyor kimliðim ve sonu hüsran kavgalara tutuþasým geliyor her seferinde. Korkuyorum aslýnda. Sana dokunmak için deryanýn dalgasý olasým geliyor, dokunamýyorum ve rutubet oluyor, tenine iþliyor, zehirliyorum seni. Parmaklýklarýna dokunsam potin izi kalýyor yüzümde. Ne aþýlmasý zor mekânlardasýn!

Zamanýn mekânda, mekanýn zamanda silikleþtiði vurdum duymaz bir savaþýn kýyýsýndayýz þimdilerde. Kimin kimi vurduðu, kimin kimi gömdüðü, kimin kime hakkýný helal ettiði, kimin kime dua-beddua ettiðini bilinmez oldu. Top atýþlarýndayým þimdi yüreðinin. Her soluklanýþýmda vuruluyorum, her vurulduðumda soluklanýyorum çatýþmalarýnda bu savaþýn. “Bugün de vurulmadým” diyemiyorum sonbaharýn ayrýlma saatleri çaldýðýnda. Veda zamaný gelmiþse yiðidin, varsýn yolu açýk olsun!

Masal deðil biliyorum yaþadýklarýmýz ve düþ deðil gördüklerimiz. Gerçeðin kendisine ihanet ettiði bir mekândasýn, zaman ise kendi döngüsünde döne döne sarhoþ oluyor. Saatlerim hep seni gösteriyor gözleri baðlý. Prometheus olup çalamýyorum seni yüreðimin ateþi, beni bile yakýyorsun. Siluetinin perspektifini çiziyorum resim defterime ve sana gelen yollar o kadar uzun oluyor ki; çizgilerinde kayboluyorsun beyazýn. Zaman sende, sen zamanda esir ve tüm esaret melodilerini, küfürlerini diziyorum þimdilerde, son bulsun diye esir düþen düþlemelerim, düþlerimdeki sen, sendeki ben, bendeki ülke..

Veda zamaný geldiðinde sen uçurum ol ve tüm zamanlar intihar etsin kayalýklarýnda gözlerinin. Soluduðun havada bir nefes olup ölümün, o an sen de kalayým, sen de öleyim. Hala mekânlarýn, zamanlarýn soluk benzinde senin resmini çiziyorum esaretinin tuvaline. Ne zor imiþ sana kahrolasý umutlar beslemek, senin yalnýzlýðýný düþünmek, yalnýzlýðýna yol almak. Çocukluðumun yüzüstü devrildiði mekanlar yýkýlýn, ben geldim, sana geldim, kimliksiz boþ bir kaðýt parçasýyla. Elimdeki beyaza adýný yaz özgürlüðümün, kendi yalnýzlýðýný hecele ve vurgula beni .
.................