Bu maðaranýn sonu yok diye düþünmeye baþlamýþtým. Soðuktu, bazý yerlerin tavaný oldukça yüksekti. Bu yolculuðun en hoþuma giden tarafý maðaranýn yan duvarlarýndan önümüze sarkan aðaç köklerini kimi yerde ki sarkýtlarý inceleme fýrsatý bulurken ayný zamanda dokunabilmekti.
Johns Johns! Diye seslendim.
Bir an kendimi koca maðarada yalnýz hissetmiþtim. Ýkinci sesleniþimde altý kiþilik ekibimizin baþý olan Johns bana cevap vermiþti.Zaten onun cevabýnýn sonrasýnda grubu karþýmda görmem bir olmuþtu. Ýtalya dan bir çift karýkoca geri kalaný ise benim kuzenlerimdi. Bu yaz tatilinde birimiz iþimizi birimiz yaklaþan düðün hazýrlýklarýný birimiz tezimizi erteleyip bir normal üstü bir heyecan yaþamak istemiþtik. Hani derler ya; ölmeden önce yapamadýklarýmýzý sýraya koyup yapmamýz gerekir. Bizimkide bir nevi gerçek hayatý tanýmadan önce bekârlýða veda turuydu. Ýleride Mert ve Uðurun gülüþmeleri beni karþýladý;
‘’tabi tabi siz gülün bakalým’’
‘’yani Hikmet âlemsin filmlerde ki gibi bir maðara bekliyorsun sanýrým. Öyle deðil oðlum görmüyorsun her yerde ýþýklandýrma var.
‘’beklediðime göre çok büyük ama çok ‘’
‘’anladýk zaten gerildin bir hayli’’ dedi, Uður
Mete: ‘’facebook ta ki grup arkadaþlardan da gelenler var. Çýkýþta buluþup þelaleden gececegiz. Þelaleden karþý kýyýya geçit var’’
‘’okey, Sorun yoook. Anladým. hadi devam edelim diyebildim.
Devam ediyorduk. grupta ki karýkocanýn keyfine diyecek yoktu. bu nemli havada yer yer su birikintilerinin olduðu zemini geçerken ve hatta boynumuzu eðmek zorunda kaldýðýmýz dar ve alçak koridorlarda dahil keyifliydiler. Olasý sessizliði onlarýn cips þýkýrtýlarý arasýnda ki þen kahkahalarý bozuyordu.
Yerde parlayan þey dikkatimi çekti. keskin parlak bir tasa benziyordu. elimde bulunan kamp lambamý üzerine tuttum. digerleri de konuþarak yavaþça ilerliyorlardý. Biraz daha boynumu yere doðru eðdiðimde bunun islenmiþ bir metal olabileceði fikrine kapýldým. çektim çektim olmadý. biraz daha sertleþti uðraþým derken yerinden sallamayý baþarabilmiþtim. hýzla çektim ucunda halat sayýlabilecek bir ip iki üç kez elime sardým hala geliyordu. onu da hýzla yukarý çekeyim dedim. boþluktan gelen sese kulaðýmý kabartýrken ayaðýmýn altýnýn aniden kaydýðýný ve hatta adeta çevremde ki bütün maðaranýn çöktüðünü hissetmiþtim.
Arkadaþlara sesleneyim diye düþünürken içine düþtüðüm durum beni korkudan adeta dondurmuþtu. Ne sesim çýkabilmiþ nede tam olarak ne olduðunu görebilmiþtim. Simdi etrafým karanlýktý. Kapkaranlýk. Zifiri karanlýk! Derin bir sessizlik!
O bütün neþeli gurubumuzun sesi çýkmaz olmuþtu. sanýrým oldukça uzaklaþmýþlardý. ben hikmet dipsiz bir kuyuda bir baþýma kalakalmýþtým. kýsa sureli þokun ardýndan ve yer yer gaza basan korkularýmdan fýrsat bulup el lambamý aramaya baþladým.
El lambamý bulmuþtum ama pili sorunlu olmalýydý ki, bir yanýp bir sönüyordu. O yanýp söndükçe uzaktan bana yaklaþan bir gölge varmýþ gibi hissettim. net görebilmem imkânsýzdý ancak lamba ýþýðýna yaklaþtýðýnda gerçekten benden baþka, üstelik kýpýrdayan bir þeyin bana doðru geldiðinden emin olmuþtum. kýpýrdayamýyordum. ayaklarýmýn üzerinde sanýrým yüklü bir toprak yýðýný vardý. Son yandýðýnda ýþýk azalan ve sýkça almaya zorladýðým nefesimi bile artýk duymak istememiþtim. Açýk kalan ýþýkta bana bakan bir çift göz vardý. Allahým bana acýdý mý cezamý veriyor anlamadým. Iþýk sönmemiþti. Bana bakan bir çift deruni bakan göz vardý. Bu arada tabi yaþamayý düþündüðüm heyecanýn çok üzerine varmýþtým , bayýlmýþým.
Ayýldýðýmda duvarlarý beyaz boyanmýþ bir odadaydým. Duvar bölümü boylu boyunca camdan oluþmuþ, boþ bir odada sedye benzeri bir þeyin üzerinde yatýyordum. Acaba bir alt kata daha mý inmiþtim. Ya da indirilmiþtim. Binbir fersah yolculuðunda mýydým? Neydi bu yaþadýklarým. Soldan gelen nefesini hissettiðim ya da ýsýsýný alabildiðim ‘’evet orada biri var ve ben zor olsa da bakmalýyým ‘’diye düþünmemin ardýndan yorulduðumu fark ediyordum. Kafam çok karýþýktý. Soluma doðru kafamý yavaþça çevirdim.

Bu karýþýk düsünceler icinde hýzlý adýmlarla bana doðru yaklaþan o kadýný gördüm evet simdi daha netti bu bir kadýndý. Saçlarý neredeyse yerlere uzanan binlerce boncukla saçlarýný süslemiþ yakalarýnda binlerce ip ve muskayý andýrýr süsler ben öyle düþünmüþde olabilirim. Muskada olabilir. Uzunca boylu kireç gibi teni zeytin gibi gözleri olan o kadýn yine bana geliyordu gelme deðil uçuyordu adeta. Bu kadýný tanýyor olabilir miydim? Çok da yabancý deðildi aslýna bakarsanýz!

‘’Merhaba Hikmet‘’
‘’Merhaba ama neredeyiz? Böyle sorgusuz sualsiz?’’
‘’Rüyalarýmýzýn sonlandýðý odada’’
‘’Baþladýðý odada mý var?’’
‘’Senin tahayyül etmen zor bu döngüyü Hikmet’’
‘’Biz bir grup...’’
‘’Þþþþttt!..’’
‘’!..’’
‘’Tamam ama. Sus ve izle Hikmet’’

Buz gibi ellerini alnýma öyle bir bastýrdý ki kendimi o kocaman cam duvarýn önünde aniden bulmam bir oldu. Önce krem rengi çerçeve seklinde bir kare açýldý. Arkada ki cam saydamlaþtý. Sonra o çerçevenin içinden mor bir çerçeve daha açýldý. Kadýn arkamda omuzlarýmý tutuyordu sanki tutmuyordu da bastýrýyordu.
‘’Nedir bu ?’’
‘’Bir nevi televizyon, senin seyrinde bu sekil daha iyi anlayabilirsin ‘’
Önce gürültülü ama temposu içinde tamtam uðultularý duydum. Derinden ve bas tonlarýnda olan bu tamtam benzeri seslerin devamýnda mistik bir melodi duymaya baþlamýþtým. Ama enstrümaný tam çýkaramadým. Kulaða hoþ geliyordu. Evimi her gece yattýðým yatak odamý. Her sabah kahvesini içmeden çýkmadýðým mutfaðýmý izliyordum.

‘’Bu benim evim, neyi izletiyorsun’’ dedim.

‘’çok acelecisin’’ Hikmet dedi

Sonra ki gördüklerim güzel eþim çocuðum. Ne kadar canlý ne kadar birebirler! Uzanýp sevsem sarýlsam bir yýl öncesinde vedalaþmak zorunda kaldýðým ailem. Bu çok acý gelmiþti.
‘’bunu bana yaþatmamalýydýn’’dedim. Gayr-ihtiyari.
Kýsa ama dolu yaþadýðým evlilik yýllarým. Bir trafik kazasý, Acý.
Mirayým masa hazýrlýyor. Oðlum Can çizgi film izliyor. Birazdan ben gelicem deðil mi dedim yanýmda kadýna heves ve özlemle döndüm acabalar içinde sordum. Beni mi bekliyorlar?
Kafamý tekrar onlara çevirdiðimde, evimde kapýnýn giriþinde duruyordum ve oðlum bana koþa koþa geliyordu.
‘’baba baba ‘’
Sonra evin ön bahçesinde buldum kendimi. Neden uzaktalar simdi? Olanca sinirimle baðýrdým.
‘’neden bunu yapýyorsun?’’
‘’Neden’’Allahým komada falan hastanede bir odada mý takýlýydým. Bu bir rüyamýydý. Bu kimdi? bu kâbus nereden çýkmýþtý?

‘’Hayýr, ben kalu beladan beri dostunuzum ama zorla benden düþman yaratmaya çalýþan sizsiniz. Çocuklarýnýzýn koruyucusu benim ama siz beni onlara kötü tanýttýnýz. Siz âdemoðlu sizler. Sen Hikmet senin gibiler. Bir ucube gibi tanýttýnýz. Ben de çirkin ne görüyorsun söyle ?’’

Cevabý ile birlikte, en baþa o kuru soðuk geniþ ve karanlýk maðara kuyusunda bulmuþtum kendimi. Korkuyordum bu iþkence ne zaman bitecekti.
‘’hayýr, güzelsin çok güzel’’ ve tekrar bayýlmýþým.
Kaç dakika ya da saat geçti bilmiyorum. Serin bir yerde uzunca yayýlýp bayýldýðýmý hatýrlarken, bir terle ile uyanmýþtým. Hastane odasýndaydým. Artýk net bir þeyleri hatýrlamakta oldukça zorlanýyordum. Her yer mavi tonlarýnda döþenmiþti. Duvarlarda mavi boya perdeler ve resim çerçeveleri mavi tonlar. Her þey pasifik okyanusu kadar mavi...
Miray baþucumda vazoya çiçekleri yerleþtiriyordu. Gülümseyerek bana baktý. Yine bu o kadýnýn oyunu olmalýydý. Ýntikam peþindeydi ama niye ben, yanlýþ kurbandým bunu ona anlatmalýydým. Ama iþte mirayým bana seslenmiþti.
‘’daha iyisin dimi Hikmetçim’’ dedi. Bakýþlarýmý yeniledim gözkapaklarýmý kapatýp açtým.
‘’Arkadaþlarýn dün geldiler. Doktorun þok kaynaklý bir bilinç kaybýn olduðunu söyledi.’’
Konuþmaya çalýþtým konuþamýyordum. Haklý çýkmýþtým bir hastane odasýndaydým yoðun bakýmdan çýkmýþtým. Ama Mirayým iþte onu ben de beklemiyordum sürpriz olmuþtu. Aðzým yarý açýk kalmýþtý. Miray bana döndü elimi tuttu zorlama caným kendini yorgunsun’’ dedi.
Gözlerimi yine kapadým huzurla uyumak istedim. Elimde Mir ayin eli uykuya daldým.
Tekrar gözlerimi açtýðýmda elimde yine o derin bakýþlý kadýnýn eli sinsi bir gülümseme ve soðuk, iliklerime kadar dondum. Uzanýp alnýmdan öptü. Dudaklarda kendi gibi hissizdi soðuktu. Sinirlenmiþtim.
‘’Miray nerede? Diye sordum
‘’Miray öldü ‘’diye cevap verdi.
‘’Oðlum’’
‘’Oðlunda Hikmet’’ dedi
Soðuk sesi, elimi tutuþunda ki insani eksiklik ve gözlerinde ki o rutubetli yalnýzlýk, sadece sinirle baðýrabildim.
Agâh!
Beni bir o taraf bir bitarafa sallayarak uyandýran Miray hadi ama. Kötü bir rüya gördün Hikmet kalk artýk masa hazýr. Yine o sýcak evimizde mutfaða doðru gittiðini duydum. Oðlum koþarak yataða fýrladý boðuþtuk oynaþtýk. Koklaya koklaya öptüm oðlumu öyle ki çocuk bunalýp kaçtý.’’anne babam beni yieyecekk!’’ diye baðýrýyordu. Artýk bu gel gitler beni delirtmeye baþladý diye düþünüyordum. Miray yanýma tekrar geldi;
‘’seni tembel hadi akþam yemeði hazýr. Kötü bir rüyamý gördün’’sadece sarýlabildim. Aðladým aðladým. Miray ýn elleri saçlarýmda ben aðladým. Ýþte çok iyiydim sapasaðlamdým. Her þey yolunda görünüyordu. Beynimin bana oyunu olmalýydý yaþadýklarým. Ama evimdeydim Mirayýmlaydým.
Kalktým birazda olsa toparladýðýma þükrettim. Lavaboya geçtim. Aynada kendime þöyle bir baktým. Derin bir nefes aldým. Musluðu çevirdim. Yüzüme iki avuç su attým. Kendime baktým ikinci avucumda kendimi aynaya deðil maðarada ki tavana bakar buldum kendimi. Baþýmda Johns yüzüme su atan Ýtalyan bayan hemen ardýnda diðerleri hepsi tepemde
‘’aman Allahým ne günah iþledim’’ diye mýrýldandým.
Yine olan olmuþtu ben arabada Miray hemen yanýmda Can arkada uyuyordu. Otoyolda yol alýyorduk. Arkayý gösteren aynamda derin bakýþlý simsiyah gözleri ile o kadýn, yerlere uzanan gri renkli saçlarý ile gün ýþýðý içinde arka koltukta bana bakýyordu. Elleri, uyuyan oðlumun üzerinde. Miray bana geçen ki kadýnlarýn altýn gününde kim ne konuþmuþ ne giymiþ hararetle onu anlatýyordu. Bu aný hatýrlýyorum evet ayni gün olmalý ayni saat yaþadým ben bunlarý. Ama o kadýn orda yoktu... O kadýn.
‘’Bu ne biçim yolculuk dedi Miray. Hiç konuþmuyorsun. Neler anlatýyorum gülesin diye.’’
Birazdan yine kahkaha atýp sözüne devam edecekti eminim o gündü yaþamýþtým biliyorum.
O kadýn yine hiç kýpýrdamadan gözünü bile kýrpmadan bana bakýyordu arkadan. Miray’ýn kahkahasýna baktým. Bu kadar neþeli arkadaki kadýný görmüyor muydu? Baktýðýmda yine Miray yoktu. Arkada oðlumda yoktu. Yanýmda oturan kireç yüzlü o güzel gizemli kadýn vardý.
‘’Anlat bana kimsin’’ dedim olanca gücüyle arabayý zorladým. Gaza basýyordum 200 leri geçmiþtik. Þöyle diye baðýrýyordum. Yanýmda ki kadýn sakinliðini bozmuyordu. Ben senin eski dostunum diyordu. Ben gaza son basýþýmda artýk ne korku ne heyecan ne de bir ses vardý sadece acý hissediyordum yitirdiðim aileme dair. O sakince sanki ezber yaptýðý bir cümleyi bana ara ara devamlý tekrarlýyordu.

‘’Al karýsý giderken benden her þeyi öðrendin ama öldürdüðüm kiþileri nasýl kurtaracaðýnýzý öðrenemedin’’

Tahta kapý aceleyle çalýndý.
‘’hanginizsiniz?’’
‘’ben uður kalksana oðlum öðlen oldu’’
‘’vakit geldi mi ?’’
‘’Evet, maðara turumuz baþlýyor.’’
Ayný sabah ayný saatler. Diðerleri de hiç bir þey yaþanmadý mý? ‘’Ya O !..’’
‘’Ne dedin Hikmet’’
‘’yok, bir þey geliyorum. Herkesi toparlayýn’’
‘’Tamam’’
Uður uzaklaþýrken seslendi Hikmet
‘’ama bu sefer kafile baþý benim’’
‘’Oldu usta yeter ki sen iste’’

* * *

Yakýnda düðünleri olacak olan çift Uður ve niþanlýsýydý. Niþanlýsý Billur sordu:
‘’sizi duydum Uður çok toleranslý deðil misiniz Hikmete karþý. Sadece bugün ki gecikme deðil her zaman evin küçük þýmarýk çocuðu gibi davranýyorsunuz ona, koca adam öyle deðil mi ?’’
‘’caným zamanla anlayacaksýn çok büyük acýlar geçirdi Hikmet. Kendi kullandýðý arabada çocuðunu ve eþini yitirdi. Hala da tam atlatmýþ sayýlmaz.’’
‘’çok üzüldüm yeni duyuyorum.’keþke önceden deseydin’’
‘demek ki öðrenmenin simdi sýrasý gelmiþ. Üzülme artýk daha iyi. Daha da iyi olacak kuzenim’’

* * *
Ýste o görkemli gizemli bana kâbuslar yaþatan ya da rüyamda yaþatmýþ olan ya da neyse iþte o maðaranýn sonunda ki ýþýk görünüyordu. Hýzlandým ekip arkamdaydý.
‘’hadi patron az kaldý ‘’dedi Johns
Az kalmýþtý evet, ilk adýmýmý attým dýþarý, saatlerin ardýndan günýþýðý harikaydý. Daðýn bütün oksijeninin içime dolduðunu hissetmiþtim. Arkadaþlarda yanýma dizildiðinde þelalelin sesine karýþtý kutlamalar ve çýðlýklar.
Arkama döndüm dipsiz karanlýk tek tek sönen ýþýklar! Önüme döndüm alabildiðine bir renk cümbüþü akan sular. Uður seslendi.
‘aksam nevruz ateþi yakalým mý Polonya’nýn daðlarýnda ne güzel olur’.
‘Çok iyi düþündün kuzen þansa ve berekete ihtiyacýmýz var. Al karýsýndan sonra ‘’
‘’Ne dedin Hikmet’’
‘’Evet, yakalým çok iyi düþündün kardeþim’’

* * *
Size diyeceðim o ki;
Her maðaranýn sonunda bir ýþýk var. O ýþýðý ilk ben yakaladým. Darýsý sizin rüyalarýnýzýn baþýna...
Siz kâbusunuz olmadan yakalarsýnýz umarým.


Þeyda Koç

www.seydakoc.com