’’Yüreðimizi yerinden oynatan tüm fýrtýnalar,
Söker alýr yerinden, iyi olan ne varsa...’’


Enkazýnda kalýyorum yýkýlan kentin,
En acýmasýz yanlarýyla tanýþýyorum düþlerimin,
Koca bir savaþ baþlamýþtýr iç ülkemde.

Damarlarýmýn sýkýþtýðý yerde bogulur nefesim,
Ýþkencenin kucaðýnda kan-ter içinde kalmýþýmdýr,
Sýnýyor bu vahþet beni en acýmasýz yanlarýyla,
Ýhanetin kör karanlýðýnda vuruluyor umutlarým..

Olmasý gerektiði gibi oluyor herþey
Ama yeniden dirilmekte var yüreðin cografyasýnda,
Kanla beslenen bedenim çýnlýyor þimdilerde,
Mezarlar açýlýyor her bir karýþýmda,
Gündelik ölüler gelir uzanýrlar boylu boyunca,
Ýntiharýn mý? cinayetin mi? kurbanlarýdýr bilinmez...

Gözlerimi açtýðýmda saðlýksýz hasta gibiyim,
Kentimde halen ýslýk sesleri çalýnýyor,
Bir gürültü bekliyor ayak bileklerim
-ki yatmýþ pusuya yeni fýrtýnalar..

Çürümeye baþlýyor týrnak uçlarým,
Yaralarda var,uçlarý zeytin karasý kir,
Tanrýlara kafa tutan bu kent ölür aðýr aðýr..

Sürünerek gidiyorum güneþin doðduðu yere,
Belkide son defa yýkamak için gözlerimi,
Asi bir küheylan olur güneþin okþadýðý bedenim,
Ýyi olan ne varsa yol alýr onun sýcak koynuna,
Birde selam veren, geçmiþin baharý vardýr ayakda duran,
Birazdan dilirir her karýþýmda gizi barýndýran umutlar...

Savaþa kafa tutmaya baþlar dirilenlerim,
Analarýn seslerine kulak vererek..

Çürüyen bedenimde tüm kötünün iþaretleri
Sagýr akþamýn öncesinde lâl olur..

Gülümseyiþlerimde beliren türküler özðürlük ülkesine yol alýr
Biliyorumki tanrýlarda þaþýyor bu iþe,
Mevsimini yitireli, epey zaman oldu sözcüklerin,
Oysa onlarda tanrýya baðýþlamadýlarmý kendilerini?
Umudu sömrülen/katledilen/yitirilen türküler....

Þimdi dirilir benimle bir ölüler
Cadde ortasýnda kurþuna dizilenler
Duvarýn soðuk yüzünde idam edilenler
Yakýlmýþ fýrýna sürülmüþ tüm cesetler..

Üryan kelimelerle
Vahþetin tacirlerine
Kafa tutarlar yeniden...

Devrim DOKDERE