Zifiri bir karanlık hakim bugünün akşamına
Her yer soğuk ve karanlık
Hep sessiz gölgeler, tek bir kıpırtı dahi yok akşamın sessizliğinde
Sen şimdi uzaklarda çok uzaklarda neyi düşünüyorsun.
Neyi düşlüyorsun, hep bir merak içindeyim.
Sensiz, acı veriyor.
Ellerin uzak, gözlerin uzak, sen uzaksın
Şimdi çok yalnızım sessiz akşamlarda.
Sensiz, tadı da kalmadı mehtapların
Bırakma böyle yüz üstü gün batımlarını
Oysa göreceğimiz yeni gün ve yeni gün batımları var.

Şimdi yine söylüyorum sen gitme!
Kalbim yerinden sökülecekmiş gibi ağrıyor.
Sen gidince üşüyor ellerim.

Sen gidince ağaçlar üşüyor, yapraklar üşüyor, toprak üşüyor
Mevsimler üşüyor, kış üşüyor, gökyüzü üşüyor.
Sen gidince sevgilim her şey üşüyor.
En çokta ben üşüyorum, ellerim üşüyor, dudaklarım üşüyor...

Senin sıcaklığına öyle alışmışım ki, mevsimlerden kış olduğunu unutmuşum.
Şimdi farkına varıyorum güz yağmurlarının
Şimdi fark ediyorum yanı başımdaki o büyük boşluğu
Sen, sen gidince kalbim çok acıyor...