Siyah beyaz netliðinde bir dünya kurgusuyla, modern/kapitalist dünyanýn vahþi mirasýyla yüzleþiyor insanlýk. “Postmodern” gibi bu acý mirasýn sembol kavramý modern kelimesini içinde barýndýran bir kavramlaþtýrma ile yapýlsa da bu yüzleþme, insanlýðýn varabileceði vahþet sýnýrýný ya da insanlýða geri dönüþün en azýndan teorik anlamda mümkün olduðunu göstermesi açýsýndan içinde barýndýrdýðý bütün zafiyetlerine raðmen gelecek adýna umut verici bir geliþme…

Ýnsanlýðýn her geçen gün daha mutlu olacaðýna olan inanç dünyanýn her bir köþesinde yaþanan acýlarýn darbeleriyle yerle bir oldu. Kalbin iktidarýna karþý isyan baþlatarak baðýmsýzlýðýný kazanan aklýn prangalara vurulma zamanýdýr. Siz delisiniz aklýnýzla düþündüðünüzü söylüyorsunuz hâlbuki biz kalbimizle düþünüyoruz diyen Kýzýlderili þefinin sözümona ilkelliðine geri dönme vaktidir.

Ýnsanoðlunun son iki yüzyýllýk macerasýnýn bedelini, inanç, etnisite veya coðrafya ayrýmý yapmaksýzýn insanlýðýn bizden önceki neslini temsil edenler çok aðýr bir þekilde ödedi. Ýnsanlýk nefsine yenik düþtü. Ýyi insanlar, mücadeleyi kaybetmiþ olmanýn hüznü, yaþadýklarý vahþetin acýsýyla insanlýða olan inançlarýný kaybederek ölüp gittiler. Ancak bu mahzunlar ordusunun þerefli mücadelesinin kendinden sonra gelen bütün iyi insanlara verdiði ilham, yeni bir medeniyetin inþasýný mümkün kýlacaktýr. Galip Erdem’in “Yenildik dediðiniz zaman deðil yorulduk dediðiniz zaman yýkýlýrsýnýz” bir fener gibi bütün iyi insanlarýn yolunu aydýnlatacaktýr.

Stefan Zweýg, “Dünün Dünyasý” ismiyle yayýmladýðý anýlarýnýn önsözünde þöyle der:

“Zamanýn tünelinde aklýn en korkunç yenilgisine ve vahþetin en acýmasýz zaferine kendi isteðim dýþýnda tanýk oldum; bizim neslimiz dýþýnda baþka hiçbir nesil, - bunu söylerken kesinlikle gurur deðil, utanç duyuyorum- öylesi yüksek manevi deðerlerden böylesi bir ahlaki gerilemeye kesinlikle maruz kalmamýþtýr. Sakallarýmýn çýkmaya baþladýðý günden aðarmaya baþladýðý güne kadar geçen o kýsacýk yarým yüzyýl içinde, köklü deðiþimler ve dönüþümler bakýmýndan, eskiden olsa on insan neslinin yaþayabileceðinden çok daha fazla þey yaþamýþtýr ve her birimiz de ayný þeyi hissetmiþizdir: Çok fazla”

Evet, insanlýk çok fazla þey yaþadý. Batý aklýnýn insanlýða çizdiði yol haritasýna alternatif bir harita insanlýða sunulamadý. Suçluyuz. Bu suç, bizleri modernizm adýna yapýlan vahþetin, yaþanan acýlarýn sorumlularýndan biri yapabilecek kadar büyük bir suçtur. Bu suçluluk psikolojisinin bataklýðýna saplanmadan ama ondan dersler alarak Mevlana’nýn dediði gibi:

Her gün bir yerden göçmek ne iyi,
Bulanmadan donmadan akmak ne hoþ...
Dünle beraber gitti cancaðazým ne varsa düne ait,
Þimdi yeni þeyler söylemek lazým.

Ne mi yapacaðýz:

Geçmiþle kin biriktirmeden yüzleþeceðiz…

Kin ki intikam gerektirir.

Ýntikam peþinde olmayacaðýz.

Hiç kimseyle kan davasý gütmeyecek, hayatýmýza intikam yeminlerinin eþlik etmesine müsaade etmeyeceðiz.

Geçmiþimizi temizlemek adýna kadýn, çocuk, yaþlý ayrýmý yapýlmaksýzýn iþlenen cinayetlere meþruiyet kazandýrmak için gerekçeler aramayacaðýz.

Yaþanan acýlarý külle harmanlamak yerine siyasi bir ahlaksýzlýkla oy devþirme aracý olarak kullanmayacaðýz.

Dile getirmek bile acýyý hafifletir. Samimiyet sýnavýna tabi tutmadan, insanlarýn, acýlarýný dillendirmelerine müsaade edeceðiz.

Hepsinden önemlisi Allah’ýn günahkâr kullarýna açýk býraktýðý tövbe kapýsýný bizler, insanlarý yine samimiyet sýnavýna tabi tutmadan kapatma gayreti içerisinde olmayacaðýz. Bugün dünle yüzleþirken zalimin de katilin de geçmiþiyle yüzleþmeye hakký vardýr. Yüzleþmelerine müsaade edeceðiz.

Bu arada, maðdur ve mahzun olmanýn verdiði rahatlýkla “suçsuzluk” sorumsuzluðuna düþmeden kendimizle de yüzleþeceðiz.

Yüzleþme; sadece zalimin “Ne yaptýk?” sorusunun cevap aramasýyla olmaz.

Mazlumun “Ne yapmadýk?” sorusuyla yüzleþmesi de en az diðeri kadar önemlidir.

Çünkü her çað kendi zalimini üretir doðal olarak tarihin tekerrür etmemesi için mazlumun mazlumluðu bir meslek haline getirmemesi gerekir.

Satre’ýn söylediði gibi “Ýnsanlar sadece yaptýklarýndan deðil yapamadýklarýndan da sorumludur.”