Adam, dalgýn ve yorgun bir halde evine doðru yürüyordu. Bazen kendi kendine konuþtuðu oluyordu; “-Rica etsem evsahibi bu ay dursa, gelecek ay...” sonra kendisine kýzarak “-Sanki gelecek ay gökten para yaðacak. Hem ev sahibim de zengin biri sayýlmaz ki.Kimseden borç istemeye de yüzüm kalmadý.20 milyon da kiraya verince elde 10 kalacak,bakkal artýk beklemez,5 de ona.Kalan 5 de bir hafta yeter ya sonra” .
Adam evine geldiðini farketti.Ýçeri girdi,sýkýntýlarýný olabildiðince ailesine yansýtmayan biriydi.Yüzündeki sýkýntýlý ifadeyi zorla da olsa deðiþtirdi,güler yüzle içeri seslendi ;
--Alo !.. kimse yok mu ? Bu yorgun ve yaþlý adamý karþýlayacak kimse yok mu?
Hanýmý koþarak geldi,ceketini aldý ;
-Kusura bakma bey,geldiðini duymadým.
-Eh elimiz boþ olunca yüzümüze bakýlmýyor,ne yapalým.
-Öyle deme bey.
-Þaka yaptým caným þaka yaptým,hemen darýlmaaa...elim dolu olsa da yüzüme bakýlmýyor, diyecektim !..
Onun þakalarýna alýþmýþ olan karýsý bu kez ses çýkarmadý,sadece gülümsedi.
-Yorgun görünüyorsun.
-Biraz yorgunun haným.
-Acýkmýþsýndýr,hemen yemeðini getireyim.
-Haným acýktým acýkmasýna da,zahmet olmazsa baþka bir þey rica edecem.
-Estaðfurullah bey,buyur !.
-Ya sen de yorgunsundur ama ayaklarým çok aðrýmýþ,bir leðene az bir su koysan,sana zahmet.
-Tabi hemen getiriyorum.
Adam eþofmanýný giyip oturmuþtu ki,hanýmý bir legen suyla girdi.Adam yorgun ayaklarýný suya daldýrmadan merakla sordu;
- Benim tatlý kýzým nerde bakayým,saklandý mý yaramaz ?
Anne baþýný önüne eðdi,
-Ne oldu,bir þey mi var ?…Söylesene caným.
-Ýçerde…aðlýyor.
-Aðlýyor mu !..Niye?
-Ayakkabý istiyor.
-Daha önce konuþmuþtuk,alamayacaðýmý söylemiþtim.Hem ayakkabýsý eski deðil ki?
-Eskidiði için deðil,arkadaþlarýnda gördüðü,yeni çýkan bir ayakkabýdan istiyor.
-Haným biliyorsun para durumunu…
-Ben biliyorum da…
-Bir daha konuþayým bakalým,benim kýzým anlayýþlýdýr.Çaðýr gelsin.
Kadýn kýzýný çaðýrdý,kalkmak istemeyen kýzýný,zor da olsa ikna ikna etti,babasýnýn yanýna getirdi.Babasý yanýna oturttu.Olabildiðince kýrmamaya çalýþarak konuþtu;
-Kýzým,seninle daha geçen akþam konuþmuþtum.Ayakkabý alacak kadar paramýz yok,hem ayaðýndakiler de eski deðil.
-Baþkasý nasýl alýyor?
-Yavrum onlarýn durumu daha iyiyse alabilirler.Bizim þimdi iyi deðil.Bekle belki bir kaç ay sonra alabiliriz.
-Banane arkadaþlarým aldý,ben de alacam.
Yine aðlamaya baþlamýþtý.
-Ne kadarmýþ o ayakkabý fiyatýný biliyor musun ?
-4 milyon.
-Kýzým sana o ayakkabýyý alýrsak elimizde para kalmýyor.Getir bakayým sen þimdi giydiðin ayakkabýlarýný.
Kýz hýþýmla getirdi,yere attý.Adam çocuðun saygýsýzlýðýný görmemezlikten geldi.Küçük çocuklar için böyle heveslerin ne derece önemli olduðunu biliyordu.Hele arkadaþlarýndan biri onu kýskandýrdýysa,o küçük dünyasýnda tüm hayali o ayakkabý olmuþtur,baþka birþey düþünemez bile,diye aklýndan geçirdi.Fakat adamýn da yapacak birþeyi yoktu.Çok uzun bir sessizlik oldu,adam kýzýný kýrmadan nasýl çözüm bulacaðýný düþünüyordu.Hanýmý ise kocasýnýn,ayakkabýlarýn yere atýlýþýna sinirlendiðini düþünüp endiþe ile bekliyordu. Adam umutsuzca kýzýna bir daha sordu;
-Kýzým,bu ayakkabýlar hiç de eski görünmüyor,bir kaç ay daha giysen.     
-Eski iþte eski,giymem.Bunlar eski !..
Adam’ýn içi içini yiyordu.Bir medet arar gibi hanýmýna baktý.Yýllardýr sýkýntý içinde yaþayan ama eve her geliþinde güler yüzünü eksiltmeyen vefakar karýsý,yapacak birþeyi olmadýðýný göstermek için,ellerini iki yana açtý.Adam birden ayaða kalktý,giyinmeye baþladý.
-Kýzým madem benim, “Ayakkabýn eski deðil” sözüme bakmýyorsun,giy ayakkabýlarýný dýþarda az öne gördüðüm bir çocuða soracaðýz,sen soracaksýn.Eðer sorduðun çocuk, bu ayakkabýlar için,eski derse veya beðenmezse söz istediðin o ayakkabýlarý alacaðým.
Ayakkabý alýnmasýndan tamamen ümitsiz olan kýz bunu duyunca heyacanlandý.Hemen hazýrlandý.Baba kýz el-ele sokaða çýktýlar.Hiç konuþmadan bir kaç sokak geçmiþlerdi ki,babasý az ilerdeki köþeyi gösterdi;
-Bak þu köþede oturan bir çocuk var,hemen hemen senin yaþlarýnda.Sor bakalým ayakkabýlarýn güzel mi deðil mi !..
Kýz hevesle çocuðun yanýna koþtu ama durdu kaldý.Çocuðun þaþkýn bakýþlarý arasýnda birkaç saniye orda kaldýktan sonra aðlayarak babasýna doðru koþtu.Soramamýþtý.
Babasý aðlayan kýzýný býrakýp,köþedeki çocuðun yanýna gitti.Cebindeki bozuk paralarý,çocuðun önündeki mendile býrakýp döndü. Çocuk hâlâ,aðlayarak uzaklaþan kýza bakýyordu,duvara yasladýðý koltuk deðneklerinin arasýndan.


AHMET ÜNAL ÇAM unalcam@hotmail.com