Uzun zamandýr eline almamýþtý bu kitabý, neden birden okuma isteði duydu. Sessizliði koltuðunu parçalamýþtý. Ýþten geldiðinde hazýrladýðý içkisi yalnýzlýðýný ýþýltýlý bir kadehle selamlýyordu uzaktan. Herþeyini kaybetmiþti, karþý koymaksýzýn olmasý daha bir sindirmiþti omuzlarýný. Kalakalmýþtý! Oturmayýp da ne yapsýndý?

    Kitap elindeydi, okþuyordu sýrtýný, O'nu özlemiþti. Þansý geçmiþte geçip gitmiþti önünden.

    Kitabý açtý, ayýracý aldý. Sayfalar çokça zamandýr öpüþüyordu üstelik. Iþýk sýrtýný sývazlýyordu öykünün. Eli de zamanla sayfalarda dolaþmaya baþladý, yine okuyasý yoktu... Kitabý düþünmüyordu, onu hiç mi hiç iplemiyordu bile. Eli gölgede bir böcek gibiydi tüm sözcükleri deðiþtiriyordu. Elini izledi, böceði gözledi, kitabý kapattý, elini unuttu, böceði kurutmaya karar verdi...

1998
Sevil Pýnar