Artýk gelme… Bir baþka yýlýn baharýný gösterir oldu takvimler. Ýlk önce rengine alazlandýðým o yeþil gözlerin yok artýk. Çok geç kaldýk çürümüþ çiçekleri ellerimizle sulamaya. Bitirdiðin her þeyi en baþtan yaþamak için çok geç… Artýk gelme…

Yaðmurlar yaðmaya devam etse de, yýldýzlar eskisi gibi parlasa da istemiyorum artýk. Senden sonra bakamadým hiçbir yeþil göze. En çok da nefret ettim yaþadýðým bu baþkentten. Artýk dinlemiyorum o gitaristi. Seninle baþtan baþa arþýnladýðýmýz caddelerden içim acýyarak geçmiyorum. Bir gece vakti eskiyi anýmsasan da, dönmek istesen de, artýk gelme…

Bir zamanlar dizlerine kapanýp aðlardým. Ne çok þey yitirdin gittin ikimizden. Ve en çok da yüreðimden. Sebepsiz gidiþine, yaþamýmý alt üst etmene karþýn ayaktayým hala. Ben affettim seni, ama dilerim sen kendini etme. Çoktan deðiþti tarihler, günler, geceler. Sana yalvarsam da günün birinde, artýk gelme…

Ne çok þey götürdün hayatýmdan. Resimler yalancý gülümser oldu. Mutluyduk bir zamanlar biz de… En çok içimi acýtan mý? Dedin ya ayrýlýrken, aylardýr mutlu deðilim seninle diye… Yalanlar gerçek oldu gözümde, en çok yaþadýðým mutluluklarýn hatrýna, artýk gelme…

Ne gerçek bir sevgi yaþandý, ne bir ele dokundu ellerim senden sonra. Ýnancýmý da çalýp gittiðin bir hazirandan bu yana küskün kaldý anýlar ellerimde. Sen gittiðinden beri, hiç açýp da bakamadým senli þiirlerime, günlüklerime. Bir daha geçmedim yaþadýðýn sokaktan, nefret ettim gittiðimiz parklardan, geçtiðimiz bulvarlardan… Sen hiç üzülmedin, düþünmedin belki. Ama artýk çok geç… Sakýn gelme… Ölsem de, seni deli gibi özlesem de, içim sýzlasa da her gece belli bir saatte… Asla geri dönme, çok geç kaldýk yaþanabileceklere, dindi artýk fýrtýna, yeniden siyaha boyandý gökyüzü… Artýk sakýn gelme…