Orada mýsýn? dedim, Güldü -Buradayým elbette dedi aþaðýlayýcý bir tavýrla. - Nerede olabilirim ki? Gerçekten de orada mýsýn dedim - Evet! dedi. Sol arkasýndan gördüðüm kadarý ile yüzü gerilmiþ ve o kaþýný kaldýrmýþtý ve kaþýný kaldýrmasýndan nefret ediyordum. Bir an utandim ve ayný anda korkuyordum -Saril bana dedim -hissetmek istiyorum seni. Var gücümle kendime dogru çektim ve sýktým, göðüs kafesime sýðdirmak istiyordum hapis etmek belki de bir daha çikamamasýna. Bir zamanlar kaburgalarýmýn arasýna köksalan sarmaþýk gibi acýtmasýný istiyorum canýmý. Kollarýný hiç açmadi gücü yoktu sanki belki de bu aptalca oyunu istemiyordu. Biraz önce seviþmiþ ve sigaralarýmýzý yakmýþtýk ama eski sevismelerimizin yanindan bile geçemeyecek kadar kötüydü. Tatmin olamamýþtýk ikimizde belki de sýrf bu yüzdendir diye düþündüm bir an. Kalakalmýþtiý öylece durdum sigaramý yaktým. Kolumun üzerine basýný koymustu alýþtýðýmýz gibi sýrtýný dönmüþ kalçalarýný erkekliðime dayamýþtý gücü tükenmiþ bir defne aðacýnýn yýllanmýþ bir çýnara dayandiýðý gibi. Yüzünü göremiyordum ama benimki kadar gergin olduðuna adým gibi emindim. Pencereden isteksizce ayýþýðý akýyordu odadaki sonsuz karanlýða doðru hiç dolduramýyacaðýný anlamýþ gibi. Ayýþýðý ile seviþiyordu kýzýl saçlarý ama ben göremiyordum ahengini. Bir rahatsýzlýk vardý halinde ben de farklý deðildim aslýnda. Rahatsýzdým bu yataktan, yanýmda bir et parçasý vardý sanki kasabýn acýmadan kestiði. Sesim çikamiyor, soluðum buz tutuyordu. Kalbimi hissedebiliyordum vuruþlardan yoksun bir buz parçasýydý kuzey kutbundan kopup buralara kadar gelen. -Olamaz dedim kendi kendime. -Bunu yapmýþ olamayýz hani ben, hani sen, duygularým nerede ne vakit öldürdük onlarý? Kýskançlýðým bile saklaniyordu köpek görmüþ bir kedi gibi sinmiþti ta derinlere. Üþüyordum halbuki yataðin yanibasinda elektrik sobasý vardý ve var gücüyle döndürmeye çalýþýyordu elektrik sayacýný. Sayaç bile afallamiþ, dönmüyordu. Yataktan bir daha kalktým kuruyan boðazýmý ýslattým. Ardindan ahmakça bir içgüdü ile bir sigara daha yaktým. Sessizdik olabildiðince. Yerime geçtim sýrtýma doðru rüzgar esiyordu sanki sýrtým buz tutmustu. Gecenin sessizliðinde, çaðlayacak bir delik bulamayan göz yaþlarým kapýlarýný zorlamaya baþlamýþtý, gýcýrdýyordu fakat gözkapaklarýmdaki kilitler açýlmamaya yeminli idi. Sadece bir damla firar edebildi ve düþtü yanaðýma. Onu da tek el kurþunla kallesçe arkasýndan vurdum ve yanaðýmýn en düz yerine kadar yuvarlandý. Kimse sahip çýkmadý eylemini gerçekleþtirememiþ bu militanin cesetine. Sessizce kaldý orada kaný bile akmadý. Kimsesizler mezarlýðýna bile götüreni bile çýkmadý. O arkasýna bakmadýðý için bunlarýn hiç birini göremedi. Gece o kadar sessizdi ki firar eden gözyaþýmý katleden tek el silah sesini bile yutmustu. Bir daha kalktým sýkýþmýþtým bu havasýz odada. Hapistim ve kaçmak geliyordu aklýma ama yapamýyordum cesaretim kýrýlmýstý. Düþüncesi bile ürperen bedenimi karýncalandýrmasýna yetmisti. -Neden olmasýn? dedim kendime. Ayak ucuma bir ateþ deðdi önce, çýra gibi tutuþmaya baþladý her yerim. Birkaç volta attým yataðýn ucu ile kapý arasýnda. Ýki elimin arasýna aldýðým kafamý Ömer Seyfettin' in kitabýndan çaldýðým gümüþ kaþaðý ile taramaya baþladým. O da rahatsýz olmuþ, odaya yayýlan ateþ onu da hareketlendirmiþti. Aniden yanan lamba kör karanlýðý bir kez daha hazýrlýksýz yakalamiþ, karanlýk kaçmak için kâh yataðýn altý, kâh dolabýnkapaklarý, kâh alel-acele çýkarttýðýmýz kýyafetlerimizin altýna saklanmak zorunda kalmýþtý. Karanlýða alýþan gözkapaklarýný açmakta zorlanýyordu. Bir saldýrý beklentisindeki acemi ve sabýrsýz kumandan edasýyla duruyordu karþýmda. Birden gözünü kara bürüdü. - Nen var senin dedi. Dilim tutuldu konuþamadým iki elimin arasýna aldýðým kafamý kazýrcasýna kaþýmaya baþladým. Az önce beni yüreklendiren düþünceler savunmasýz yakalanan bir ordunun askerlerinin çil yavrusunu andýran kaçýþlarý gibi daðýldý. Birkaç kelime takýlýp kalmiþtý dilime. - Hissedemiyorum seni! Yok gibisin ne oldu bize anlayamýyorum dedim. Kaçýþan düþüncelerin farkýnda olduðu için böyle bir cevabý beklemiyordu acemi kumandan. Sustu . Mýhlanmýþtý bir süre kalakaldý. Apar topar giyinmeye baþlayýp tek söz etmeden giyinip kapýya doðru hamle yaptým. Hiç düþünmeden dýþarý attým kendimi. Soðuk bir Üsküdar akþamýydý bir yandan hafif kar yaðýyor, bir yandan gözlerimin içine otomobil farlarý iþliyordu. Boþ bir taksi buldum. Bir sigara daha yakmak için cebime doðru uzandým. Son beyazýmý aldým paketten yaktým. Evime gitmek için yolu tarif ediyordum ki bir el silah daha patladý kafamda. Benim evim ardýmda kalmýþtý kaçtýðým benim evimdi durdurdum taksiyi cebimdeki son para anca yetmisti. Kadiköy iskelesinin yanina gitttim saat 2 sularýydý. Sýký sýký baðlanmýþ vapurlar mesaisini beklerken bir yandan dertleþiyorlardý. - hiç uyumaz mýsýnýz? Dedim. Ses vermediler. Dertleþecek bir martý aradým ama çoktan uyumak için dalga kýranlara uzanmýþlardý. Karabataklar vardý ortalarda. Vapurlardan birinin kaptan köþkünü bir süreliðine de olsa iþgal etmiþlerdi. Sabahin ilk ýþýklarýyla eylemlerine ister istemez son vereceklerdi. Basýn bildirisi bile yapýlamayacak olan bu eyleme sadece ben þahit olmuþtum. Ardýmý döndüm ara sokaklara doðru yürürken bir çingenenin çiçek sattýðý tezgahýný gördüm. Bir tane gonca aldým ‘tukaþ marka’ salça tenekesinden. - Yine alirmisin yanýna? dedim karanlýða. - Sen gel hele dedi bana bozulmuþ Türkçesiyle, anaç bir tavýrla ekledi -Bakariz bir hal çaresine.