Yalnýzlýðýn özgürlüðe beþten bile çok bastýðý zamanlardý onlar…

Öyle zamanlardý ki, aðlamaklý bir özlem duyuyordum her yerimle.
Ýçeride, nedenini bilmediðim kavgalarýn olduðu, bir türlü birbirini anlamayan duygular;
belki de büyüyünce anlayacaklar.

Her seviþmenin üzerine beyaz bir çarþaf çekme isteðim vardý duygularýmý korumak adýna…


Biz onunla az yaþamýþ ve bir o kadar çok yalnýz kalmýþtýk birlikteyken.

Terleri birbirine karýþan Haziran seviþmeleriydi yaþadýðýmýz. Haziran olmasý þart olmayan, garip rüzgarlar estikçe mevsim mevsim yaþanan.

Onun bir tek dudaklarýný sevdiðimi ve elini hiç býrakmak istemediðimi o gittiðinde anladým.
Bende kalan kokusuydu, bunu kolayca anlamamý saðlayan…
Beklentiler denizinde tam boðulurken tutup beni çýkaran, ve yine o karmaþýk iç dünyama salan da yine ayný koku…

Bazen en yapmacýk haliyle bile , öyle güzel sevgi sözcükleri dökülüyordu ki aðzýndan ben duymakta zorlanýrdým.

Söyleyemediðim sözcüklerin birikimiydi ondan aldýðým cevaplar…

Nefret ediyordum içilmenin mecbur olduðu sabahlamalardan. Normal zamanlarda onlardan çok daha sarhoþ olduðuma kimseyi inandýramýyordum. Ben ayyaþlýðýn yüksek mertebe olduðu gecelerde, yüksek yerlere çýkýp yýldýzlarý seyretmeyi sevdim. Onlar beni bir intiharýn kenarýnda sandýlar; oysa ben yýldýzlarýn balkonundan, dünyaya sarktým taa belime kadar.

Bir oyun oynadýk. Bahçedeki çocuklar gibi…belki de daha sessiz.

Küçüklüðümde her oyunun kahkahayla bitmediðini hatýrlatan, oyunlar…

Heyecanýn doruklara çýktýðý, korku tünelinin stresinin yaþandýðý, atlý karýncanýn çok uzun kalýndýðýnda sýkýcý gelen dinginliðinin fazlasýyla hissedildiði anlar yaþadýk, týpký Lunaparktaki gibi.

Zaman zaman mahalleden topladýðý arkadaþlarý, misketlerini oyunumuza karýþtýrdýðýnda, ben onu onlarla baþbaþa býrakýp, mýzýkçýlýk yapýp, bebeklerim olmadan, cebimde saçma sapan misketlerle evin yolunu tuttum.Ýçinde hep ikimizin olduðu bir oyun istediðimden.

Ve yine içinde hep ikimizin olduðu bir oyun istediðimden, sustum belki de…


Geçmiþ zamanda yaþanan yýpranmýþlýklara raðmen, onun yanýnda olmamý saðlayan, sadece mavi cam misketler olsa da ; bir kez daha el-alem’e özgürlüðün tadýnýn yalnýzlýkla deðil de delikanlý gibi dostlukla çýkacaðýný gösterdik.



4 Temmuz 2001

Ömür Ýsfendiyaroðlu