Standartlara uymanýn ilk yolu düþünen kafaya sahip olmaktan geçiyor sanýrým.Kendi kültürü ile yoðrulup þekillenmiþ olan bir insan yerleþik hayatta, hatta sýradýþý normlarýn bile üzerinde bir yere sahip olduðunun farkýndadýr.

Düþüncenin insan bazýndan ele alýnmasýnda entellektüel açýdan yazara yazar demek,þaire þair demek,sanatçý demek tüm yüreðini ortaya koymuþ,kabýna sýðmayan bir kiþiliði oluþturan bir bütünü meydana getirmek demek deðil midir?

Kültür içinde çýrýlçýplak dolaþan dilsizlerin oluþturduðu kalabalýkta düþünen insanýn ortaya koyduðu her kelime anlayan ve deðer veren kafalar için çok büyük anlam taþýr.

Basitçe bakýlacak olursa ki,çevremizde gördüðümüz her olayýn arkasýnda kendimizi buluruz.Bir þekilde okuruz,bir þekilde duyarýz,ilgilenir veya ilgilenmeyiz. Kavramlarýn kargaþasý peþimizde devinip dururuz. Topluluk olarak yaþadýðýmýz bölgede kültürel kavramlarýmýzýn yitip gitmesi çöküntünün baþlamasý ile eþdeðer bir yapýyý meydana getirir.
Bilinçsiz olarak saldýrganlýk gösteren davranýþlarý yüklenmek kültürdeki çözülmenin þuursuz bir transformasyonundan baþka birþey olamaz elbet.

Düþünen insaný,yazan insaný vazgeçmesi konusunda þartlandýramazsýnýz. Kendini tanýtana kadar geldiði noktalarý hiçe sayarak yazdýklarýna karþý hiçbir þekilde eleþtirinin dozunu arttýramazsýnýz.

Bir insanýn düþüncelerinin kendiliðinden deðiþmesi kendisinin bile farkýna varamadýðý bir anda oluþur. Þaþkýnlýðýn getirdiði gizli çözülmeler entegre edilmiþ duygularýn asimilasyon derecesine kadar ilerlemesiyle kimlik deðiþimine kadar süren uzun bir süreci meydana getirir.

Nefeslendiðimiz çevrede ayrýntýlarla uðraþmak her zaman mümkün olmuyor.Ýnsan olarak uðraþ verdiðimiz her konuda baþarýlý olmayý düþünerek yola çýkmamýz gereksede bazen bu yolda takýldýðýmýzda olmuyor deðil.Teknolojinin kültüre katkýsý zaten insansýz olamaz.

Ýnsaný oluþturan kültürde yüreðinden geçer.Yani hayatta herþeyin dönüp dolaþýp son bulduðu nokta insan faktörü.

Ýnsan deðiþimini bile kültüründe kaybetmemeli diye düþünüyorum.Bu kaçýnýlmaz süreçten zaferle çýkmak yozlaþmadan ayakta kalabilmeyi becerebilmekle eþdeðer niteliktedir. Agresif takýntýlarýn klonlaþtýrdýðý bireyler kimliksiz yaþamaya,jakobenciliðe,toplumuna karþý kendi özünden gelerek tükenmiþliðe doðru entegreleþmeye müsaittir.

Her zaman üslubu ve her açýdan farklý faktörleri korumayý bilmek gerekir sanýrým.

Sorokin’in düþüncelerindeki hayat bir yanýmýzýn umut vadetmesi diðer yanýmýzýn korkuya kapýlarak yitip gitmesi durumundan ibaret.Kýsaca Trajik düalizm. Yani bir anlamda üretmek,paylaþmak,çoðaltmak diðer yandan da tüm yapýlanlarý gözardý ederek acýmasýzca eleþtirmek,deðersizleþtirmek veya kýsaca yoketmek için çaba göstermek.

Yapabildiðimizin en iyisi,uzakta deðil kendi içimizde büyütebildiðimizin en görkemlisi.

Düþünce açýsýndan kendini fazla zorlamayan bireylerin yapýcýlýklarýndan ziyade ortaya koyduklarý hiçlik sentezi. Felsefenin çaðdaþ olarak tabir edilen bölümünde de ortaya atýlan normlarýn içimizdeki kültür düþüþüne etkisini yadýrgamamak gerekir. Göz görüyor,kulak duyuyorsa problem yok mantalitesine sýðýnmak kusura bakýlmasýn ama kör ölür badem gözlü olur mantýðý ile ayný hesabý görür.

Mutsuzluða alýþmanýn tek yolu mutluluðu hiç tanýmamak ve hiç yaþamamýþ olmaktýr. Herþeyde olduðu gibi sanat alanýnda da en büyüðün en iyi olduðu düþüncesi tamamen zýrvalýktýr.

Malesef vizyon böyle emrediyorsa peþine takýlanýnda bu anlamda yapabileceði birþey kalmýyor.Þekil kavramýnýn özlük ve gerçeklik kavramýna baskýn çýktýðý bir devirde yaþýyoruz.Kitle eðitimi ile baþlayan çözülme sabun köpüðü üzerindeki renklerin yer deðiþtiriþi gibi farklý konumlara demirlemiþtir.Ve insanlýk anlayana kadar,böyle de sürüp gidecektir.

Birgün gelip te betonlar arasýnda da halen daha kokusunu yitirmemiþ çiçeklerin bulunduðunu farkedene kadar.