Bir yaným öylesine acýyor ki, çaresiz ve tarifsiz bir derinliðin basucunda duruyor þimdi özlemlerim.. Uzak ama yürekten çok yakýn bir mesafede açýyorum hergün gözlerimi.

Elimi kolumu kaldýramadýðým bir sabah olmadý henüz.. /geceden yazýyorum yazýlacak olan ne varsa ve geceden baþlýyorum yokluðun hüznünü tasimaya.. /baktigim her sokak yabanci, gectigim her yüz yalnizlik daha da bana.. /yagmurun üsüten dokunusunu cekiyorum tenime.. pürüzsüz bir suskunluk kapliyor icimi.. simdi herseyin disindayim.. dayanmak icin.. hayat icin..yada öyle olmak zorunda..

Uzakligi tadiyor yüregim.. ne dokunulmaz bir mutluluk, öyle sürüp gidecek, ne farkina varilmaz bir zaman dilimi, hayatin sürüp gittigine yine de, inandirabilecek..

Bütün cümle düsüklüklerini es gecerek, yaziyor uzakligi yüregim..Aslinda olmadigim bir an icin ne kadar cok düsünce geciyor kafamdan.. oysa hergünden farkli olan alistigim yani yasamanin.. cünkü yasamaya alisiyor insan.. olsa da olmasa da zaman..

icimdeki heyecanlarimi bu istasyonda kaybettim..
bu istasyon artik dilsizligim..



Stuttgart/2004