Ben bir çimendim geçmiþ yaþamýmda.
Lüks bir sarayýn bahçesindeydim diðer çimen arkadaþlarýmla.
En soylu kiþiler gelip geçti üstümden umarsýzca
Tarihi yanýltmak istemem ama
Kimse bilmez onlarýn haylazlýklarýný benden baþka.
Sonra birgün soylu adamýn bahçivaný geldi makinasýyla
Bir cani gibi merhametsizdi, kana susamýþtý adeta
Veda etmek zorunda kaldým arkadaþlarýma göz yaþlarýyla.
Anlayamadým bir türlü, acaba ben de miydi hata?

Çok önceleri ben bir çiçektim.
Fakir bir evin bahçesindeki en güzel þeydim
Hanýmýmýn sevgi sözcükleriyle yetiþtim, serpildim, güzelleþtim.
Binbir dedikodu dinledim, gülümsedim, hayret ettim.
Ýnsanlarýn yaptýklarýna bir türlü anlam veremedim
Nasýl hissettiklerini hayal bile edemedim.
Güneþ soldu bir gün, gökyüzü döküldü, ben üþüdüm.
Suratýmý astým hayata, soðuktan donarak öldüm.

Ben bir aðaçtým kocaman ormanýn en ucunda
Ýzlerdim insanlarý arkadaþlarýmla;
Bir gün küçük bir çocuk geldi tek baþýna.
Sýðýndý gövdeme soðuklarda.
Besledim onu meyvelerimle, korudum onu karda kýþta
Taa ki ana ve babasý gelinceye kadar telaþla,
Tek ailesi bendim o karanlýk ormanda
Oysa o da gitti kaldým ben yalnýzlýkla.

Ben bir arýydým zamanýn birinde
Gezinirdim daldan dala bal ümidiyle
Korkusuzdum, pek genç, ayný zamanda azimli de...
Taa ki rastlayana kadar o küçük kýza sessice..
Küçük sarýþýn kýz kovaladý beni korkunç haliyle.
Ezmeye çabalýyordu bedenimi elleriyle
Týpký kirpilerin dikenlerine sýðýnýþý gibi sýðýndým ben de iðneme
Koluna saplanýp kaldým o sýcak günde.
Çýðlýklarýyla geldim aniden kendime
Vicdan azabýyla yýkýldým yere
Ve bir daha kýpýrdayamadým hiçbir yere.

Ben bir kuþtum bundan da önce
Uçardým gökyüzünde özgürce
Yemek aradýðým zamanlarda inerdim yeryüzüne heybetle.
Yerdim yemeðimi afiyetle.
Sonra bir ev buldum kocaman kedileriyle
Ah o kedilerden nasýl da korkardým delice!
Yine de lezzetli kokular için baþladým oracýkta beklemeye.
Uygun zamanda dalýþa geçtim yeryüzüne.
Tam doymaya baþlamýþken göz göze geldim o dev kediyle
Kaçmaya davrandým aceleyle
Geç kalmýþtým ama yine de baðýrmadým ölmekte olduðumu bile bile

Ondan sonraki hayatýmda oldum ben de bir kedi
Ben de yakaladým fareleri, böcekleri, güvercinleri...
Ýçgüdüseldi ama anlamýyordum nedenini
Týpký beni öldüren o kedideki gibi!
Sonra kocaman bir köpeðe rastladým, simsiyahtý gözleri
Son sözlerim acý haykýrýþlar oldu ve sonrasý sessizlikti

Bir köpek oldum aldýrmayan çevresini
Oturdum, kalktým, havladým, yattým sahibimin istediði gibi
O olmadýðýnda ise koþardým çimlerin üstünde oldukça neþeli
Mutluydum, çünkü oyun oynamak benim cennetimdi.
Sonra uzaklarda gördüm minicik bir kedi.
Oynamak istedim onunla, koþtum yanýna, bana tükürmesini de oyun bildim cilveli
Isýrýklarla karþýlýk verdim ona, ‘hadi oynyalým’ diyordum, bilirsiniz, bir anlamda bizim için oyun oynamak ýsýrmak demekti
Oysa o küçük kedi yere yýkýldý, saçtý üzerime lanetini
Koþtum çevresinde ‘rol kesme’ diye haykýrdým isteðimi
Uyandýrmak için ýsýrdým bedenini
Oysa o bir türlü açmadý kocaman gözlerini
Ben bir hata mý iþlemiþtim yani?

Bir insan oldum en sonunda naif ve gerçekçi
Yarý uykuda bir kiþiydim, hatýrlayamayan geçmiþi.
Otlarýn üzerinde zýpladým, ezdim çiçekleri
Aðaçlarý tekmeledim, öldürdüm böcekleri.
Sonra kuþlarý avladým, kedilerden nefret ettim ve vurdum köpeklere, sanki bütün bunlar birer güç gösterisiymiþ gibi
Keþke hatýrlasaymýþým geçmiþi
O zaman yapmazdým herhalde bu kötülükleri
Saygý duyardým her varlýða yeryüzündeki
Anlardým onlarýn da deðerlerini.
Harcamak zorunda kalmazdým bu hapiste tüm vaktimi
Varolabilmek için her varlýða saygý duymak gerektiðini bilirdim belki.