Bilmediðim o baharýnýn güneþini ararým
Seni yalnýzlýðýmýn hazanýn da bulmuþtum
Güller seninle açmýþtý, erguvanlar sarkmýþtý
Sanki yaþam seninle bozkýra neþe saçmýþtý

Bir anda yüreðim yekpareliðin keyfini andý
Umutlarým salkým saçaktý, seninle açmýþtý
Yanaðýma düþen damlalar yine baharý andý
Gecelerimin karanlýðý yine seninle aydýnlandý

Aklýna geliyor muyum dahi bunu bilmiyorum
Ayak seslerin, klavyeye dokunan naif ellerin
Çayý yudumlarken nefesin senin hissettiklerin
Gecenin sessizliðinde ki gizemlerin o þiirlerin

Boðazýma düðümlenen ayrýlýðýn fýsýltýlarýn da
Bir kez yüzüne hasretimi bile söyleyemeden
Giderken hayalin avuçlarýmda mýsralaþýrken
Sessizliðine çekilerek bir umut vermiyordun

Bu aþkýn bu sevdanýn bu hazzýn bu ahengin
Meþkine kanmama hiç bir fýrsat vermiyordun
Anýlarýnla yaþýyordun, silinmezleri anýyordun
Benim için bir meþkin kapýsýný aralamýyordun