Bir Dosta Mektuplar 18

Dost çok acý yazmýþsýn ama alýnmadým
Söylediðin doðrularý yadýrgamadým
Küçük radyomda çalarken hüzzam þarkýlar
Kapandým masaya aðladým geçti saatler
Yanlýþlýðý anladým bitti mutlu günler ne çare
Cesaretim yoktu gidip af dilemeye
Tanýdýk bir sesle irkildim baktým kim bu diye
Yýllardýr görmediðim oðlumu görünce
Dondum kaldým göz yaþlarýmý saklayamadým bile
Sarýldýk birbirimize hasret giderircesine
Dedi baba ne bu halin bu göz yaþlarý niye
Dedim hasretinizdir piþmanlýðýmdýr ne dersen de
Üzülme artýk bak geldim seni götürmeye
Gidemem dedim
Utanýrým annenden girerim yerin dibine
Dedi annem az göz yaþý mý döktü ardýndan
Sen burada annem orada dökülen yaþlar boþuna
Ortada ne fol var ne yumurta ne de bir neden
Bu anlamsýz ayrýlýk nedendir bilemem
Eh de gelsin annem nikahý kýydýralým yeniden
Ben çok sevinirim annen ne der bilemem
Telefon etti çaðýrdý annesini tez gel dedi
Ertesi gün kýzýmýzla geldi sarýldýlar boynuma
Geçmiþi hiç yaþamamýþlar gibi
Hemen koyuldular iþe temizlik badana
Oðlum ise nikah iþlemlerinin peþinde
Dediler çok sevdik burayý uzak olsa da denize
Yazlarý oyun oynar torunlarýnýz þu düzlükte
Ýþte dost tüm acýlar bitti sayende
Sünger çektik geçmiþimize hiç yaþanmamýþçasýna
                    Özcan Nevres
18 Haziran 2002


Bu öyküyü böyle bitirdim
Böyle olmasýný dilercesine
O sürdürse de yaþamýný delicesine
Ben usandým yazmaya
Bitmez dedim bu öykü bu kafayla
Kalýn þiir dostlarý sevgiyle