Sevginin ölçüsü ölçüsüz sevmektir. -Spinoza |
|
||||||||||
|
“Karnýmdayken kanýmý emdin. Doðdun sütümü emdin. Büyüdün canýmý yedin. Öldüm malýmý yedin!” Anonim “Hoyrat rüzgarlar inzivaya çekildiðinde, mayýsýn yaza inat sýcaklýðýný yaydýðý o gün dünyaya gözlerini açmýþtýn. Bende, her anne gibi ilk mucizeye tanýk olduðum o an, ruhumu saran huzurlu mutluluðu anlatamam. Anne olmuþtum!.. Hem de anneler gününde! Yüce rabbimin bir anneye hediyesiydi! Ve göðüslerime ilk dokunan minik dudaklarýn temasý! Muhteþemdi! Daha sonra günler haftalarý, haftalar aylarý, aylar yýllarý kovaladý. Bebeðim büyüyordu zamanýn içinde... Her þeyin ilklerini alkýþladýk ailece. Ýlk “ba ba “diye hecelemiþtin. Ýlk kez adým atýp emeklemeden uzaklaþmýþtýn. Ýlk kez “çiþ” demiþ ve klozete oturmuþtun. Ýlk kez çatal-kaþýðý tutup, yemek yemek istemiþtin. Ýlk kez okulda “Ali koþ” yazdýðýnda, -”Annee artýk bende okuyabiliyorum, bak öðretmenim bana yýldýz verdi!..” Çýðlýklarýn evi neþeye boðmuþtu. Hasarlý lise yýllarýnda ise, hasarlý diyorum çünkü duygularýný vitese takamamýþtýn. Platonik aþklar seni az kalsýn lise eðitiminden de edecekti. Destek aldýðýmýz psikoterapistin sayesinde senin duygusal frenlerini kullanmaný saðlamýþtýk. Ne çok yormuþtun beni. Ve ne çok kitap okumama neden olmuþtun, o sýralar. Öyle ya! Bir genç kýz yetiþtiriyordum. Onun bebek iken mamasýný, aþýsýný düþündüðüm kadar ruhsal dengesini de korumalýydým. Her okuduðum psikoloji ve felsefe kitaplarý seni ve beni daha bir mükemmele doðru götürürken, anne gibi deðil de arkadaþ olmuþtuk seninle. Hýzla koþan zaman, seni üniversite yýllarýna getirmiþti. Çocukluk yýllarýn ardýnda kalmýþ ve bir genç kýz olu vermiþtin. Ama ben hala sana,”bebiþim” demekten vaz geçmemiþtim. Hoþ fiziðin zaman zaman baþýna dert oluyordu. Kýz arkadaþlarýn kýskanýrken seni, erkek arkadaþlarýnýn hayranlýðýna neden oluyordu. Bu yüzden zaman zaman da yalnýzlýk baþýna dert olurdu. Kollarýma koþup, -“Annem sen bana yetiyorsun!” sözlerin hala kulaklarýmda bebiþim… Üniversite yýllarýn geldi-geçti ve seni hayatýn ilk basamaklarýna çýkardý. Yorulduðun an, elinden tutan bir ailen seni daha da üst basamaða çýkartmaya kafi gelmiþti. Hayatýn basamaklarýný aþarken de çok zorlandýk birlikte bebiþim. Ama, - “Yýlmak yok baþarmalýsýn. Bak baþarý en üst basamakta durmakta...” sözlerim sende müthiþ bir hýrs yapmýþtý. Ýþ hayatýnda yaþadýðýn hayal kýrýklýklarýn seni mutsuz kýlsa da, umudunu hep yeþil tutmaya çalýþtým. Anýmsar mýsýn sevgili bebiþim bir keresinde bana hýçkýrýklarla þöyle haykýrmýþtýn! -“ Neden beni bu basit dünyada bu kadar mükemmel yetiþtirdin?! Hata sizde, beni doðurmayacaktýnýz!..” Ah, bebiþim ah! Bunlarý senden o an duyduðumda, nasýlda içim bir sýzýyla yanmýþtý. Uykusuz geçen gecelerimize katýk etmedik mi sevgimizi, þefkatimizi, sabrýmýzý sarmadýk mý seni?..Büyürken geçen zamana hüznümüzü ve sevincimizi eþlik etmedik mi? Gençlik acý çekmeden olgunlaþamaz. Bir anne yavrusunun çektiði her acýda þefkatini ve hoþgörüsünü mutlaka sabýrla göstermiþtir. Ve bende bütün bu geçen zaman yolculuðunda bir sona gelmiþtim... Nasýl mý? Evet , aþk koparmýþtý bebiþimi evinden. Bebiþimiz aþký tanýdý! Gitmiþti birden!..Sanki yer yarýlýp içine girmiþti!.. Þimdi ondan ne telefonuma yanýt veren bir sesi ne de ondan bir iz vardý. Geride tek býraktýðý ise; dibinde kalan en sevdiði pembe bir ruju ve hatýra defterine yazdýðý þiirleri ve þu an üzerimde olan yeleði. (-Yýkamadým-) Çünkü hala kokusu vardý. Yoo, tek bunlar deðildi geride kalanlar tabi…Birde; -”Eðer evlenirsem eþim mutlaka Pamuðu’da kabullenmeli, aksi halde bu beni sevmiyor demektir!..” dediði 9 yaþýnda beyaz teriyer köpeði… Kýzýmla yaþanan ve birlikte geçen öyle çok aný vardý ki, hangisini anlatsam? Her biri satýrlara sýðamayacak kadar dolu...Bir türlü düþünmekten alý koyamadýðým anýlardý bunlar…Öyle yer etmiþ ki, bebiþim yüreðime… Aslýnda aðlamýyorum. Farklý bir duygu þu an hissettiðim. Kýzýmýn giderken koparttýðý yerdi beni aðlatan orada býraktýðý yaradýr. O yaranýn hiç kapanmayacaðýný kapansa bile izinin kalacaðýný biliyorum. Çünkü, býrakmýþ olduðu boþluk alevden top gibi yakýyor ciðerimi!..Derler ya “Yürek Aðlar Gözden Önce!” Ýþte öyle bir þey… Evet, bebiþim aþka yolculuk yapmýþtý...Bu yolculuða ise, hani yastýkta baþýmýzýn býraktýðý boþluk gibi bir annenin, ruhunda da býraktýðý boþluðu hesaba katmadan, çýkmýþtý... Þimdi, Ýdanýn eteklerinden gümüþten bir iplik gibi nazlý nazlý süzülen nehrin kenarýnda durmaktayým. Sabahýn ayazý iliklerime iþlerken sana yazdýðým bu mektubu bir kayýk yaptým. Az sonra bu mektubu nehre atacaðým. Belki þu an yaþadýðýn sahile varýrda, sen okursun diye… Ve kendime tekrar sorgulayacaðým. Seni büyütürken ve severken NEREDE HATA YAPTIM? diye…” Yüzünüzden saðlýklý gülüþler, yüreðinizden sevgi ve gönlünüzden bahar eksik olmasýn… Emine Piþiren 08.05.2008/Edremit Olay Gazetesi
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Emine Piþiren, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |