20. Mektup

Ne olurdu sanki, yine sana en güzel aþk kelimeleriyle hitap edebilseydim. Ama edemezdim. Edemem ki kalp ne ile doluysa dudaklardan da o dökülüyor iþte. Þimdi sitemin haddi hesabý yok. Emekler boþa gitmiþ dilekler çoktan unutulup bir köþede öylece sahipsiz kalmýþ. Acýda olsa tatlýda olsa her insanda bir sevda mesken tutuyor iþte. Kimileri aþka doyamaz, benim gibileri de aþký yaþadýðýna bin piþman olur. Nasýl piþman olmayayým ki? Huzurun ardýndan gelen yýðýn yýðýn dertler huzursuzluklar benim yüreðimde canýmý acýtarak yaþýyor iþte. Þimdi acýlarla yaþamayý öðrendim. Zor da olsa alýþamasam da caným boðazýma dayansa da acýlarla yutkunarak yaþamayý öðrendim iþte. Öyle acýlar geliyor ki senin acýnýn yanýnda acý dahi demeye dilim varmýyor. Ateþ her zaman düþtüðü yeri yakýyor. Þimdi yüreðim kor ateþler içinde yanýyor. Bir ömrü acýlar ateþler içinde tüketmek de varmýþ ey sevdiðim.
Kaç gece senin derdinden býçak gibi sancýlarýn aðrýsýný çektim. Ayrý ayrý býçaklar olup saplandý da saplandý acýlar. Her bir umudu her mutluluðu yýkmak için saplandý iþte. Þimdi acý bir hatýra oldu sevda. Ýnanýlmaz dayanýlmaz duygular içinde sýradan bir insan gibi yaþýyorum. Beynimde aþkýn umuda ait bir zerre ýþýk dahi kalmadý.
Zamanýn yýpratan yok eden etkisi dahi seni unutturmaya yetmedi. Belki de bu kadar acýlarým çok ve büyük olmasaydý seni çoktan unuturdum. Bu acýlarým olmasaydý elbette unuturdum. Sevda deryasýnda faydasý olmayan düþünceler beynimde bir mahkum gibi dolanýr durur. Ne özgürlük var nede bir af. Zarar üstüne zarar eden biriyim þimdi. Beklenmedik bir acýnýn kollarýna düþtüðüm günden beri dünya evinde huzursuz bir misafirim. Bir gün sabrý ve tahammülü dahi unutacaðýmý nereden bilebilirdim ki? Bu acýlara mý yoksa sensizliðe mi tahammülüm kalmadý inan bilemiyorum sevdiðim.
Ah ki ne ah. Ne de çok sevmiþtim. Hiç bitmeyen bir sevgi ile sevip baðlanmýþtým sana. Günahtan sevaptan haberi olmayan bir çocuk edasýyla baðlandým sana. Varsa sen yoksa sen.
Mutsuz muyum ben? Hem de ne büyük bir mutsuzluðum umutsuzluðum var. Bir insanýn umudunu alana kadar canýný alsan bu kadar mutsuz olmaz insan. Mutsuzluðun pençesinde bir türlü ölmeyi bilmeyen caný her an acýyan bir varlýðým þimdi. Ýnsan mutlu olduðu yerde kalmalý yada mutlu olacaðý yere gitmeliymiþ sevdiðim. Belki de sen bunu yaptýn. Belki de sende beterin beteri bir çileyi seçtin. Þimdi ne gittiðim yerde nede geldiðim yerde mutluluk kalmadý. Mutluluk güneþi üzerime ne zaman doðarda bu karanlýðýmý ezer geçer bilmem. Sanki her yaným karanlýk. Gece karanlýk gündüz karanlýk. Ama insanlar misali hayatým. Karanlýða istemeden teslim olmuþ içi dýþý karanlýk dolmuþ zavallý biri oldum.
Beynimde kaç tane acaba sorusu var inan bilemiyorum. Ardý arkasý kesilmeyen acaba niçin sorularý ile her gün kendime eziyet ediyor kendimi üzüyorum. Her acabanýn altýnda minicikte olsa bir umut buluyorum nadiren. Nasýl olmasýn ki en deðerliden de deðerli birini yitirdim. Onun umudunu küçücükte olsa arýyorum. Nasýlda özlemiþim seni ah bir bilsen. Bir bilsen yaðmurdan bile fazla aðladýðýmý. Sýnýrlý olan her þey bitmeye mahkumdur derler iktisatçýlar. Sanki bizimki de iktisadi bir mal gibi bitti. Ucu bucaðý yok denilen bir sevgi meðer kýtlýðý sonu olan bir eþya mal gibi bitti iþte. Bazen sözler gerçeðin ta kendisini gösteriyor. Yine de bir söz aklýmýn ucunda her daim bir doktor edasýyla sesleniyor. Unutma ey insan Düþmez kalkmaz bir Allah unutma diyor bana. Oysa aklýmda hala senin o güzel sevgin var. Sevgi diye bel baðladýðým karþýlýksýz sevdiðim sen varsýn. Sevgin var da sen yoksun ah ki ne ah. Ah o güzel söze nasýlda inanmýþtým. Nasýlda çirkin bir insan o güzel sözle beni can evimden vurdu. Ah beynim kadar gönlümde bir inansa bu ayrýlýða inan çoktan biterdi bende o enginlere sýðmaz dediðin dediðim sevda.
Hayaller, ve benim hayallerim. Birer birer solan umut çiçeklerim. Açamadan kuruyan çorak bir arazinin hiç acýmadan kuruttuðu umut çiçeklerim. Ne de severim bu çiçekleri ve gülleri. Bambaþka bir güzellikleri var. Zerafet en büyük temsilcileridir onlar. Bir rüya kadar kýsa sevdam, bir ömürden daha uzun hayallerim, uzun acýlarým oldu. Hiçbir menzile varamayan hayallerim. Bin kez bitsin desem de, bir kez olsun bitmeyen bir sevdayla yaþayan bilinmeyen bir insan oldum þimdi. Ve sana hep ak gün dostu derdim. Oysa þimdi her yerim karanlýk. Ve ak insanýn arkasýnda bana miras býraktýðý büyük bir karanlýk. Sevgiye layýk birisi dediðim sen þimdi neredesin bilmem. Acýlarýn olmadýðý bir yerde olmamýzý istemiþtim hep. Þimdi ben acýlarýn ardý arkasý kesilmediði bir diyardayým. Peki sen sevdiðim sen, o çok sevilen varlýk neredesin ne haldesin bilemem göremem. Öylesine uzaklara bakar dururum þimdi.