Bu seher de gül yapraðýna düþen çiylerle düþtün hayal aynama. Hurufattan ayn,þýn ve kafý hýçkýrýk tuttu… Ýklimime ýþýl ýþýl gülen gözlerin yaðmaða baþladý sabah serinliðinde…


Avuçlarýmý yumdum. Yaktý avuçlarýmý kor gibi hayalin. Buymakla yanmak arasýnda gidip geldim. Yokluðun dondurdu, hayalin kavurdu. Ellerinden esen serinliði, nefesinin yakýcýlýðýný hayal ettim. Hayal iklimimi baþtan baþa fetheden sendin. Harflerde kâh üþüdüler kâh yandýlar. An geldi hasretin kýskacýnda hýçkýra hýçkýra aðladýlar.


Sonra, yüreðim bir gül dalýna tutundu. Sen açtýn ucunda. Ayn,þýn ve kaf harfleri boy verdi. Tek hece, tek söz gül açtý. Þerhe güç yetiremedi hiçbir þarih. Çünkü açýlan gonca aþktý. Bir akþam alacasýnda sular tutuþtu, güller kana kesti. Tüm aþk perileri, nefes nefesti hayaline yetiþmek için. Gülüþünü hayal ettim, hayalin nefesimi kesti. Hurufatta hýçkýrýk, yüreðimde ateþ ömrümden hasret ve aþk kývamýnda bir seher daha geçti.


Takvimlerden bir yaprak düþtü suya, mevsim hazana erdi. Hüzzam þarkýlar boy verdi,seni betimledi rüzgâr, seni anlattý devran. Harflerimin yüreðine düþtü hatýran. Aþkým hazan mevsiminde þývgýn verdi. Harflerin boðazýna bir hýçkýrýk düðümlendi.
Ankara,07.06.2010 Ý.K