Kalemim titriyor, yaðmur yaðarken, soðuk asarken sayfalarýmý.

Aðlýyor kalemim,soðuktan donmak üzere, akýyor düþlerime.

Yazýyor onlarý bulabildiði her yere, sayfalarýn derinliklerine.

Ellerim titriyor, soðuk bastýrýyor, acýlar üstüme geliyor.

Ve ruhum yazýlarýmý soðuðun derinliklerinden alýyor.

Tüm gerçekliði ile yaþatýyor harabe bedenime...

Yalancý mutluluklarla kandýrýyor hain beni.

Oysa bir zamanlar ben neydim, hep gülerdim.

Bir yarim vardý benim gözleri yeþil, saçlarý kahve

Kýsa boyu vardý, diyemezdim cüce

Hep akýp giderdim gözlerine, ruhunun derinliklerine.



Ýþte ruhum harekete geçti, düþlerim geri geldi.

Tüm gerçeklðiyle, düþlerim benimle.

Kalemim alabildiðine yazýyor.

Ölümsüz öyküler yazýyor düþlerime.



Sahildeyim: Antalya'nýn en güzel sahilinde,

Konyaaltý kumsallarýnýn üzerinde,

Bakakalmýþým dalgalara ve denize.

Ben onu düþünürken; bir çift el,

Gözlerimi kapýyor, bir çift el.

Onun ellerimi diye düþünüyorum

Ama uzun zamandýr dokunmadým ellerine

Bilemezdim emin deðildim...

Tüm iyiliði ile seslendi.

"Ben kimim" diye.

Evet bu oydu, onun sesi iþte.

Ýçimde büyük bir özlemin içinden kurtulmaya çalýþýrken,

Kalemimin titrekliðini hissettim yine,

Alýnda titreyen parmaklarýmdý deðildi kalmemim.

Þimdi onu hatýrlamaya çalýþýyordum.

Vücudu nasýldý elleri, yüzü, gözü...

Boþlukta baðýrýþlar duyuyorum tekrar sahile dönmek isterken,

Evet yine o sýcak rüzgarý yine hissediyorum.

O bana sesleniyor yine.

"Hey unuttunmu beni" diye.

Dokundum ellerine, topladým kendimi.

"Yaðmur sensin, sen hiç unutulabilirmisin"

Ellerini býraktý kalktým hemen ayaða sarýldým ona,

Bütün özlemim siliniyordu onun geliþiyle.

Þimdi içimde öyle bir duygu seli ki bilemezsiniz,

Sanmýyorum siz böyle bir aþký bilemezsiniz.

Ama o da ne rüyadan uyanýyorum...



Odamýn kapýsý açýlmýþ annem sesleniyor.

"Oðlum býrak yazmayý yat artýk"

O tatlý sese isyan etmek zor

Anne sesine

"Tamam anne birazdan yatarým"

"Saat geç oldu çabuk yat" dedi ve gitti annem

Yine odamda, soðuk odamda; yine kendimleyim.

Yazmaya zorladým yine kendimi



Evet sýcak yel yüzüme vuruyor.

Yüzü yüzüme deðiyor

Sanki aðlýyor

"Hayýr aðlama" dedim birdenbire

Böyle bir günü aðlamakla geçiremezdik ya

Geri itti, þöyle bir baktým bedenine.

Evet bu benim bildiðim Yaðmur'du

Son gördüðüm gibiydi

Hatta seneler önce daha onu tanýmadan rüyamda,

Rüyamda aþýk olduðum kýzdý bu.

Tekrar sarýldým ve öpücük yaðmuruna boðdum.

"Dur" dedi.

Bir an duraksadým.

Yoksa benden vazmýgeçmiþti.

"Neden?" dedim

"Lütfen etrafta insanlar var" dedi yarim

Haklýydý da böyle ulu orta ne yapýyorduk biz.

Hatta ilerde bir çift edalý manalý bize bakýyordu fark ettim.

Ama dayanamýyordum.

"Umrumdamý seni ne çok özledim" dedim.

Ama o beni dinlemedi kumlarýn üzerine oturdu

Mecbur bedenim yanýna uzandý

Ýçim bir çalkalandý

Evet bu benim Yaðmur'um du.

Utangaçtý, Arzu yoktu onda, sevgi vardý

Belki aþk bile yitmiþti onda; yerini sevgiye býrakmýþtý.



Ve þimdi o konuþuyor, anlatýyor ben dinliyordum.

Kulaðýma iki güzel ses geliyordu.

Dalgalar...

Yaðmur...

Dalgalarýn, suyun, denizin sesi ne güzeldi.

Birde onun sesi,

Yaðmur'un sesi eþsizdi.



Kalemimi masama býraktým

Defterimi açýk býraktým

Iþýðýmý kapattým

Yataðýma uzandým

Uykuya daldým

Gecenin karanlýðýnda

Yaðan yaðmurun eþliðinde



BN CN

10/12/2009 23:41



Ýçmden geldiði gibi yazýyorum seni her seferinde.