- Ýyi sürüyorsun.

- Sürerim.

Kaz gelecek olan yerden, tavuðu esirgemek olmazdý. Kazanmak, heyecan demekti. Kazanmaya baþladý. Kýzarmýþ olan ekmek dilimine, tereyaðý sürer gibiydi. Manavda sebze meyve satýlýrdý. Bunu bilenlerden birisiydi. Ama manavlarý kýskananlardan birisi olduðu da her halinden belli idi. Verilecek dersler vardý. Verdirmekte zorlanmadý.

- Sürüþünü çok beðendim.

- Sað ol.

Kremi sürmek için, eline almasý gerekiyordu. Hareket çok basitti. Aldý. At ile deve deðildi. Bu ayrýmý yapabiliyordu. Kolay olan her þey ayný zamanda güzeldi. Güzellikle yapýlacak olan her þeyde baþarýyý getirirdi. Baþardý. Tereyaðýndan kýl çekmek gibiydi. Çekti. Ve aldý.

- Süre, süre yorulmadýn mý?

- Yok. Yorulmam.

Gözlerini fal taþý gibi açmasýný bilmek gerekiyordu. Bildi. Renkleri ayýrt etmesi gerekiyordu. Ayýrt etti. Yorulmuyordu. Ama yordu. Dinlenmeden sürmek gerekiyordu. Sürdü. Yetiþecek olunan yerler vardý. Yetiþti. Muradýna ermesi gerekiyordu. Erdi.

- Sürmek için yetenek gerekir.

- Tabi. O olmazsa olmaz.

Doðuþtan yeteneði vardý. Yeteneðinin kalýtsal olduðuna inanýyordu. O nedenle de babasýna yapýlan göndermelere, sýradan bakan birisi oldu. Yetenekleri arasýnda zikzak makinesini de kullanmak vardý. Kullandý. Kullanmakla kalmadý. Üstüne de çiziverdi.

Kara koyun sürüsü içinde olmak lazýmdý. Bunun içinde kararmak gerekiyordu. Karardý.

Tüm uyarýlar masal gibi geliyordu. Masal dinlemeyi de seviyor ve dinlerken, melekler gibi uyumak istiyordu. Uyudu. Masalý anlatansa Azrail’den baþkasý deðildi. Azrail’de bir melekti.

Sürüsüne bereketim. Ama sadece akýllý olanlarýn…