Mutfak kapýsýyla, salonun kapýsýný ayýran duvarda kendimi enine boyuna görebildiðim bir ayna vardý. Yatak odasýndan salona giderken, koridorda tam karþýmda, salondan mutfaða yürürken saðýma döndüðümde yanýbaþýmda hep bakýlmaya hazýrdý.
O aynaya baktým.
Ve yýllar sonra ilk kez kendimi bu kadar yaþlý, yorgun ve bitkin hissettim.
Saçlarým seyrelmiþ ve þakaklarým artýk bembeyaz. Diþlerim eskisi gibi saðlýklý deðil. Yüzümde kýrk yaþ sonrasýnýn kýrýþýklarý derinleþiyor. Gözkapaklarým þiþip, aðýrlaþmýþ. Gözlerimde, yakýn geçmiþin piþmanlýklarý, kýrgýnlýklar ve yýlgýnlýklarla dolu anýlarýn izleri.
Bu benim…
Ovada, baðlarda , kasabada sokak aralarýnda yaþanan mutlu çocukluktan, canlý hevesli, yarýnlarýndan neler bekleyen gençlikten, yaz aþklarýndan iþte bu kaldý geriye.
Aynaya deðiþtiðimi fark ettiðim andan itibaren, on yýldýr dikkatle bakýyorum. Ve bu ayna bana bu kadar dargýn, kýrgýn ve kýzgýn deðildi.
Bu kenti býrakýp gitmek istiyorum diye belki.
Uzaklara, tenha bozkýr kasabalarýna, dað baþlarýna, serin sularýn aktýðý koyaklara gitmek istiyorum.
Aradýðým ne? Yalnýzlýðý mý çok seviyorum, yoksa yalnýzlýkla çýkarsýz arkadaþlýk mý mutlu ediyor beni?
Kitaplar, kuþlar ve aðaçlar mý?
Keyiflerimi mi paylaþamýyorum?
Baþarýlarýmda ve üzüntülerimde yalnýz mý hissediyorum kendimi..
Hayatý paylaþmaya çalýþtýðým biri vardý, bana uzaktý, çok uzaktý. Yanýbaþýmdaydý ama uzaktý..
Biz daðlara farklý baktýk, kuþlara, çiçeklere, yaðmura..
Onun benim sevdiklerimi sevmesini istedim olmadý.
Ben onun sevdiklerini sevemedim.
Aynadaki görüntüme anlatamadým bütün bunlarý..
- Gömleðim eðreti duruyor üzerimde, kravat eskisi gibi oturmuyor boðazýma, kaslarým gevþedi, ellerimde kýrýþýklýklar, kemeri sýkmadan pantolon artýk belime oturmuyor, baþaðrýlarý ile uyanýyorum, kalbimin olduðu yerde garip týkýrtýlar, bacaklarýmda zamansýz aðrýlar, yorgunluðum…
Aynaya gençliðim yansýdý birden, biraz çocukluðum..
Kasaba nasýldýr þimdi kimbilir?
Yaz sonunun serinliði mi vardýr parke kaplý Cumhuriyet Bulvarý’nda.. Belki buradaki gibi yaðmur ýslatýyordur, tozlarý havalandýrarak…
El-ayak çekilmiþtir belki ortalýktan..
Bir berber, dükkanýn vitrin camýnýn arkasýnda, bir elinde tarak, bulvarýn kaldýrým diplerinden, buruþturulmuþ kaðýt, sigara paketi ve küçük pet þiþeleri önüne katmýþ, istasyona doðru sürükleyen yaðmur sularýný mý seyrediyordur?
Bir kýz çocuðu, çantasýyla baþýnýn ýslanmasýný engellemeye çalýþarak evine doðru koþuyor olabilir..
Sevgilim bu þiddetli yaðmura raðmen, Karpuzkaldýran Parký’nda, havuz baþýnda bir masada oturup ýslanmaya aldýrmadan bana mektup yazýyor mudur?
Dedem akþam alacasýnda, Halk Parti kahvesinde demlenen çaydan içtikten sonra- uzun yýllarýn alýþkýnlýðý ile- elinde taze ekmekler eve doðru aðýr aðýr yürüyordur belki..
Kasabanýn bütün sülietleri deðiþti oysa.. Kavak aðaçlarý, bacalar, kiremitli çatýlar, leylek yuvalarý..
Yeni evler,yeni sokaklar ve yeni insanlarla karþýlaþabilirim.
Ankara yolunun üzerindeki zeytinlikler, yeþilin hiç hatýrlanmadýðý toplu konut alanlarý oldu þimdi..
Payton pazarýndan bir payton kiralanýp garaja, Ýzmir otobüsüne yetiþmek. Birbirleriyle koklaþýp oynaþarak ilerleyen tok ve saðlýklý atlarýn, bulvarýn iri taþlarýnda çelik yansýmalarýný dinleyerek aðýr aðýr, tadýna doya doya ilerlemek.. Paltonlar tarih oldu..
Artýk içine insanlarýn týkýþtýrýldýðý minibüslerle yolculuðun zamaný. Hýzlý ama zevksiz..
Baðdaki üzümlerin kurutulduðu serginin bir kenarýnda oturup, bir aðýzdan söylediðimiz Ege türkülerinin, uzaktan, Sart Mustafa yamaçlarýndan geçen buharlý trenin düdüðü ile bölündüðü dolunaylý yaz geceleri nerede þimdi?
Kasaba, aðaçlarýn, kaplumbaða ve kirpilerin, baðlarýn beton yýðýnlarýna yer açabilmek için insan eliyle uzaklara itildiði bir çirkinlik alaný..
Çocukluðumu, gençlik aþklarýmý yaþadýðým bu yer sýradan bir Anadolu kasabasý artýk.. Keyifsiz, huzursuz, gergin..
Benim gibi..

Yeniden baktým.
Aynada mutsuz, hevessiz ve hedefsiz bir adamýn aksi vardý…