Seni okþayan ellerin yanýnda sanki bileti kesilen garip bir yolcuyum. Seni severlerken baþka gözler ve eller korkular, kaygýlar otobüsünün içindeyim. Kimdir bu üçüncü kiþiler? Sen ve ben aralýðýnda özgür bir ülke býrakýrken, kimdir o ülkelere girip talan edenler? Bir elin parmaklarýnýn diðer elin parmaklarýnýn içine girmesi gibi kimdir bizimle bu kadar içli dýþlý olanlar? Kimdir aþk apartmanýmýzýn asansörüne bindiðimizde bizimle beraber binen ve inen? Üçüncü kiþiler akan bir renge benzer, karýþýr diðer renklere. Hayatýmýzý renk kirliðine dönüþtüren bu üçüncü kiþiler, ne isterler özgürce dalgalanan iki renkli bayraklardan. Seni severken seni seven, sana kýzdýðýmda seni teselli eden sahte doktor diplomalý; fakat iki kiþinin arasýna girmede epeyce ihtisas yapmýþ bu kiþiler ne isterler bizden. Konuþurken aramýza giren, cümle düþmaný duygu hýrsýzlara kapýyý açýk býrakan kimdir?

AYRIK OTLARI
Bereketleri topraðý kazar gibi seni severken
Kalbine sevgi tohumlarýný ekmeye baþlarken
Buðday tenine avuç dolusu aþkýmý dökerken
Ayrýk otlarý gibi karþýmýza apansýz çýkanlara
Gönlünü açma ne olur açma ne olur ne olur
Sevgili kimse girmesin seninle benim arama
Aralýk býrakma bedenimle bedenin arasýnda

Aþk tarlamýzda ansýzýn bitiveren ayrýk otlarý
Yüreðiyle gözleriyle sözleriyle sana dokunur
Onlarý köklerinden koparýp atasým gelse de
Zararlý bitkiler gibi ellerime musallat olurlar

Aklým bir asansör gireni çýkaný belli deðil ki
Kafam bozulmakta beynimi telleri kopmakta
Nedir bu kalabalýk aklýmda sen olsan da
Yere çakýlmakta senli duygularým beni anla

Üçüncü þahýslar kafamýn içine dolmakta. Beynimde bir yýðýn ayak izi... Kaçmalarýmý anlatamamaktayým sana. Artýk baþým aðrýmakta, gözlerimde kýrmýzý çizgiler, nefretlerimi resmetmekte. Nedir bu insan kalabalýðý... Kimse seni sevmeme izin vermemekte. Bütün senli düþüncelerim, karmakarýþýk saçlarýma dolunmakta. Bir berbatlýk hissi yüreðimi incitmekte.
Ýnsanlar talancý ve yalancý... Herkes saygýsýný yitirmekte bir baþkasýna. Aþk bir halk otobüsü. Ayakta kalanlar ve oturanlar sevgilinin otobüsünde yer kapmakta. Hep böyle mi olmalý aþklar ey sevgili? Bir gün de þu ön ve arka kapýlarý kapat da, kalalým baþ baþa.
Neden insanlar yalnýzlýða saygý duymaz. Seninle hiç yalnýz kalamam mý? Býrak þu ay tutulmalarýný ve güneþ tutulmalarýný. Ben sana tutulmuþum ne olur beni anla. Baþkalarýný sokma araya. Aþkýnla kara bir baht yaþatma bana.
Yaþamak yemek içmek dünyasý baþkalarýnýn anlayýþýnda. Bardaðýn da, çatalýn da, kaþýðýn da yeri var oysa. Kimse yerini bilmemekte. Herkes aklýmý yiyip bitirmekte.
Gümüþten sular ve altýndan balýklar var yüreðimde. Bunca zenginlik yetmemekte mi sana? Neden bu eþek inadýn? Altýn semerler peþinde koþmaktan vazgeç artýk. Ýnsan olanýn insanca aþký olur. Baþkalarý senin sýrtýnda yük olur. Ah sevgili daha fazla inat etme bana. Beni anla!
Bir bulamaca benzemekte bu aþk. Sen baþkalarýný karýþtýrdýkça aramýza, bu aþkýn tadý kaçmakta. Nedir sendeki bu mide? Her yediðin halt sana yaramakta. Aramýza kim varsa katýlmakta. Çer çöp gibi aþký kim arzular? Artýk þu çöplüðü kaldýr aramýzdan.