"Yazmak, bir nevi deli gömleği giyip, 'Bakın ben normalim!' diye bağırmaktır." – Sait Faik Abasıyanık (Kurgusal)"

Şiir > Bireysel

üzgün

Yara

Durduk yere, / Bir yarayı kanatıyor. / Yanlız kalması için,

düşündürücü

Aynalar

Hangisiyim diyorum / Aynaya her baktığımda / Gerçek hangisi

karamsar

Kaçmak

\] \]Gitmek... / Kaçıp Gitmek bitirir mi herşeyi / Oysa

karışık

Ey Dost!

ey dost! dostlukta sana çok yakınız. o kadar ki, nereye ayağını bassan o yerin toprağı oluruz.

üzgün

Gece

Yine bu gece / Sigaraymışsın gibi / Öldüresiye çektim seni

olumsuz

Dim Dım

Olabilecekler içinde en olmazı istedim: / Sevdim. / Seçenekler arasında

üzgün

Babam

Ölüm Allah`ın emri , ayrılığın olmasaydı, / Çocukluk Güzel şeydir, doya doya yaşansaydı,

üzgün

Annem

Herkez uyurken tatlı hülyalarda, / Sen yarı uyanık, yarı uykudasın annem.

üzgün

Yorgunum

Yorgunum...Yorgunum / Yılların verdiği bir yorgunluk bu! / sevgiyi söndüren

üzgün

Oğul

Oğul / Gün akşama dönüyor, / Akşam sabaha

üzgün

Travmalar -2

Ne zaman vazgeçtikti çocuk olmaktan / Daha yaralarımız kabuk bağlamamıştı /

Başa Dön