Şiir > Deneysel
üzgün
Şiirde ve kalemimde bulduğum acınacak özgürlüğüm
koptu ucundan dertler / kendim yarattım hüznü / özgürlüğü kendi
üzgün
Zavallı
Irzına geçilmiş bir şehir, İstanbul. / Lime lime edilmiş kıyafetleri yamalı, göğsü bağrı
karışık
Duyumsanmayan Erdemli Fikirlerim...
duyumsanmayan fikirlerim var. hiçkimsenin umrunda olmayacak özlem dolu fikirler.ardından bütün asidimi akıttığım aşklarım, muhalefet cümlelerinin üzerime
olumlu
İlk Uyanışı İnsanın Ama O Bunu Bilmiyor
mağaranın duvarına düşen gölge / ışığa dönmüş sırtını / kaşınıyor
nostaljik
Fısıltıdan Sonrası
Asırlar öncesinden fısıltılar gelince / Tanrıdağ'ı şöyle bir gezeyim dedim /
nostaljik
Lut Gölü
Güneşin okyanusa düşüp kaybolduğu gün, / Sıkıldı ruhu yelkovandan, dipteki akrebin,
nostaljik
Kaya ve Oya okula koşuyor...
Oya ile Kayanın Olayı / Kaya ile Oyanın okula koşmalarının ardından epey sene
üzgün
Aşk Olsa Gerek
yol kesen gece avcısına soramadım adını, / kellemi bıraktım ortaya da gene varamadım,
nostaljik
hasat vakti oynasmalari
tirpani sirtinda potini delik geceler / gunumu bicmeyemi geldiniz /
umutlu
Gönül Limanları
Karanlıkların ortasındaprefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" / / bir kör ışığa kanıp, / Çok limanlara