Şiir > Deneysel
üzgün
Şiirde ve kalemimde bulduğum acınacak özgürlüğüm
koptu ucundan dertler / kendim yarattım hüznü / özgürlüğü kendi
üzgün
Zavallı
Irzına geçilmiş bir şehir, İstanbul. / Lime lime edilmiş kıyafetleri yamalı, göğsü bağrı
olumlu
İlk Uyanışı İnsanın Ama O Bunu Bilmiyor
mağaranın duvarına düşen gölge / ışığa dönmüş sırtını / kaşınıyor
karışık
Duyumsanmayan Erdemli Fikirlerim...
duyumsanmayan fikirlerim var. hiçkimsenin umrunda olmayacak özlem dolu fikirler.ardından bütün asidimi akıttığım aşklarım, muhalefet cümlelerinin üzerime
nostaljik
Fısıltıdan Sonrası
Asırlar öncesinden fısıltılar gelince / Tanrıdağ'ı şöyle bir gezeyim dedim /
nostaljik
Lut Gölü
Güneşin okyanusa düşüp kaybolduğu gün, / Sıkıldı ruhu yelkovandan, dipteki akrebin,
nostaljik
Kaya ve Oya okula koşuyor...
Oya ile Kayanın Olayı / Kaya ile Oyanın okula koşmalarının ardından epey sene
üzgün
Aşk Olsa Gerek
yol kesen gece avcısına soramadım adını, / kellemi bıraktım ortaya da gene varamadım,
nostaljik
hasat vakti oynasmalari
tirpani sirtinda potini delik geceler / gunumu bicmeyemi geldiniz /
