"Edebiyatın acımasız kuralıdır: Okur, yazarın ölüsüyle dans etmekten daha çok zevk alır." – Edgar Allan Poe"

Şiir > Soyut

üzgün

Suzeni

Rişde-i Meryem gibi ördüm kederi / elimde bir kırık suzeni, /

karamsar

Fauna

Kanatların bir \*buğra gibi hükmediyor geceye / Bir devenin \*neyinde sıkışıyor kemiklerin

üzgün

Ne Diye?

Anne ellerime, kar mı yağıyor, / Baharı beklerken, bu kış ne diye?

üzgün

Haydi Yüreğim

\["Haydi dedim yüreğim gidelim bu şehirden bu şehir / koparmak istiyor beni özlemlerimden"

karamsar

Korku

mutlağın, / hiçlik kapısını / aralama cesareti /

karamsar

Seni...

öznesi vurulmuş bir cümleyim / devrilmişliğinin kasvetiyle kangren sancılara tüneyen /

üzgün

Kimdir Aslında?

Bildiğimiz bütün beyazları sendeleten bir sabahta / Uyandık, karası sinesinde saklı bir düşten,

üzgün

Yitti Ne Var Ne Yoksa

Göğsümün sol yanında havarlı sancılara gebe kalır özlemin, / riyakar bir gökkuşağı yedi

KİTAP İZLERİ

Çıplak ve Yalnız

Hamdi Koç

Hamdi Koç’un Hafıza Labirentinde Unutulmaz Bir Yolculuk: "Çıplak ve Yalnız" Hamdi Koç’un "Çıplak ve Yalnız" romanı, okuru daha ilk cümlesiyle yakalayan o nadir eserlerden: "Amcam
İncelemeyi Oku
Başa Dön