"Yazmak, varoluşsal krizinizi bir sonraki sayfaya erteleme sanatıdır." – Samuel Beckett (kurgusal)"

Şiir > Soyut

üzgün

Prematüre

Hüngür hüngür ağlıyordu sınırları belirsiz gündoğumu cazibesi / ‘Kaçmak kurtulmak’ duygusu

nostaljik

Sude!

Billûr damlalar birikir gözlerinde sude, / Sızar yüreğine; bilmeyen sanır asude.

nötr

Giz

zemheri ayazına / kucaklaşarak mı / dayanır ağaçlar?

karamsar

Yitirmek

Ululayan dizgeler / Yaşam, ölüm / Ulusal aidiyet

olumlu

Masal Kızları

Güzellikleri damıtılmış masal çağından. / Süzülüp de gelmişler naz ile Kaf Dağı'ndan.

karamsar

Karanlık Dallar

Durmadan büyüyor ağaçlar / Büyüyor dalları / Gece karanlığa bir

üzgün

Hezeyan

kafamın tahtaları gıcırdıyor / yürüyen sen misin.. / ey benim

korkutucu

ve

've' dedim / virgül koydum / kuyruğunda /

karamsar

Doğaçlama

şimdi yazan ben değilim / ağzı köpüren zamanın / sözcükleridir

üzgün

Varsanı

Varsanı... / bilmem neydi; / gecenin iç organlarından çekip çıkarttığım,

KİTAP İZLERİ

Kayıp Tanrılar Ülkesi

Ahmet Ümit

Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
Başa Dön