Şiir > Toplumcu

üzgün

Affet Allah'ım...

Affet Allah’ım / Başlığından önce anasından metinsiz bir özürlü anadildik biz

üzgün

Monolog

Monolog / Yalnızlık tırmanırken omuzlarıma, / Terkisinde terk oluşların en

karamsar

Somun

Çapadan çıkmışsın / Fırına uğramışsın / Koltuğun altında

olumlu

Barış

Barış ekmektir insanlık aşı / Yaşatırsanız filiz verir / Kurşunlarsanız

Başa Dön