Hayallerim Renk Renk…
Sabaha karşı erkenden uyandım.
Koyu ve sade bir kahve koydum. Denizden esen yel yüzümü yalıyor, yüreğimde hafif bir ürperti dolaşıyor. İçim serinliyor. Notebookumu alıp sallanan koltuğa kuruluyor, bilgisayara bir şeyler karalıyorum. Güneş ha doğdu ha doğacak… Bu manzarada yaşadığım güzellikler için Allah’a içimden tekrar tekrar şükrediyorum.
Tam bir cümleyi bitireceğim sırada utangaç, masum bir ses duyuyorum:
“Dede, senin de mi uykun kaçtı?”
Bakıyorum, torunum Salih… Bir yandan gözlerini ovuşturuyor, bir yandan konuşuyor.
“Bana bir süt verebilir misin dedeciğim?”
“Tabii ki canım torunum,” diyorum.
Kalkıyoruz, birlikte mutfağa geçiyoruz. Dolabı açıp şişeden bir bardak soğuk süt dolduruyor, Salih’e uzatıyorum. Pijamasının üstü arkadan dışarı taşmış, önü içeride… Bana gülümseyerek sütünü içiyor.
“Saçları da bayağı uzamış keratanın,” diye geçiriyorum içimden.
“Babasından bile yakışıklı olacak maşallah,” diyorum.
Sütünü bitirince saçlarını okşuyorum. Yatağına götürüyor, öpüyor, üstünü ince bir pike ile örtüyorum. Sonra tekrar verandaya dönüyorum. Koltuğa oturup bilgisayarı kucağıma alacağım sırada bir çift el gözlerimi kapatıyor.
“Aşkım, benim…”
Dönüp bakıyorum; biricik aşkım. Bir öpücük de ben alıyorum ondan.
“Şimdi yazma,” diyor, “gel bu saatlerin, bu manzaranın keyfini birlikte çıkaralım.”
Ayağa kalkıyoruz. Verandanın bronz korkuluklarına yaslanıp, sarılıp, elele manzarayı seyrediyoruz. Bu arada kahvemden ancak bir yudum alabilmişim; buz gibi olmuş. Aklıma geliyor:
“Kendime yeni kahve yapacağım, sen de içer misin aşkım?” diyorum.
Evet… Tahmin ettiğiniz gibi, yukarıda anlattıklarım hayallerim.
Artık geçmek istediğim hayatın bir bölümü.
Gerçek olanlar ne derseniz; manzara ve torun dışında her şey gerçek.
Manzara olur mu bilmem ama torun… O da inşallah olur.
Bu arada kızım da, oğlum da hâlâ bekar. Evliliklerine daha çok günler var, hayırlısıyla.
Ama bir gerçek var ki değişmeyecek:
Aşkım, yirmi beş yıldır yanımda.
Hayat ayırıncaya dek de hep yanımda olacak, inşallah.
Bazı hayaller hemen gerçekleşmez; ama insan sevdiğiyle yan yana durabiliyorsa, o hayal zaten başlamıştır. Torun gelir, manzara bulunur… Yeter ki aşk yerinde dursun. Gerisi zamanın işi. Allah ayırmasın.
