 Yazar Tanıtımı | Beni en çok rahatsız eden popüler kültürdür ve buna bağlı olarak yaşamın getirdiği ve indirgediği içi boşalan herşey... Fast-food yaşam biçimi... aynı zamanda her kavramın çabuk tüketilmesi ve hızına yetişememek…
Şu ana kadar doğanın, insanın ve nesnel araçların resmedilme hali milyonlarca çerçeve içine alınmıştır. Buna salt karşıtlıktan kaynaklı değil, yeniyi üretmek adına mekan, çizgi, renk,biçim,… sınırlamasına gidilmeden kendi uzamımızdaki varlıkları hayal gücümüzle sezgi zorlamasına götürmek sanatçının işi olmalı diye düşünüyorum. Artık dünya üç boyutlu dönmüyor…
Öncelikle bir sanatçının güçlü bir sezgiye sahip olması gerekir diye düşünüyorum. Daha sonra bilgi birikimi, bilinçli olma durumu ve olmazsa olmaz olanı da çalışmak…
İlgi alanlarım; plastik sanatlar, okumak ve yazmak, karşı sanat çalışmaları, yeraltı edebiyatı, soyut sanatın sorgulayıcı yanı, dadaizm, fovizm, kübizm, iran sineması, sanatın matematikle dansı, altın oran, fibonacci sayıları, üçgenler ve tanımlama, dördüncü boyut, sanat dergileri ve sanatsal yazılar...
|
| Yazısının Özellikleri | | deneme, araştırma yazıları, şiir, eleştiri |
| Edebi Etkiler | | Elias Canetti, Umbarto Eco, Boudelaure, Leutramont, Wirginia Wolf, Marguerite Duras, Charles Bucowski,... |
| Benzer Yazarlar | | Marguerite Duras |
| Özgeçmiş | Konya Akşehir doğumluyum. Selçuk üniversitesi, Mühendislik Mimarlık Fakültesi, İnşaat Mühendisliği Bölümü mezunuyum. On iki yıldır aktif olarak plastik sanatlarla (resim, heykel) ilgileniyorum. Edebiyat ağırlığı olan Sunak Dergisi ve Plastik Sanatlar dalındaki sanatçıların hazırladığı resim işlevli, Kent ve Sanat Dergisi’ne de kalem olarak katkılarım oluyor. İnşaat Mühendisleri Odası Bültenlerinin kültür sanat sayfalarını dört yıldır hazırlıyorum. Fırsat buldukça kent içindeki ve dışındaki plastik sanatlar ve edebiyat ağırlıklı etkinliklere katılmaya çalışıyorum. Çalışmalarımı Denizlide Açı Sanat Galerisi, Günaydın Sanat Galerisi ve Atölye Mavi'de sürdürdüm. Bir yıldan bu yana İstanbul'da çalışmalarımı sürdürüyorum.
|
| Bulunduğu Yer | |
|
GÖBEĞİMDE GÜL OYA
“Ben sende bulunmayan çıplaklığı severim.” dedi delikanlı., yanındaki etek boyu bel hizasından daha yukarı olan kıza… kız fast-food gülümsedi.
Günümüzün getirdiği ayaküstü yaşam biçimi ve popüler kültür “açık gönek modası”nı da sayfalarına ekleyiverdi. Düşük belli üretilen pantolonlar, üzerine geçiriliveren alt ucu göğüs hizasındaki badiler, neredeyse bir sınıf işareti taşıyan nesneler olmaya başladı. Bir zamanlar mahremiyetiyle şarkılarda, türkülerde, şiirlerde,… utanılarak mırıldanılan göbek de bu kültürün uygar değirmeninde vizörsüzce öğütüldü…
Bir yandan tüketim toplumu olmanın doğası gereği sistem, diğer yandan muhalif modernleşme söylemleri, gençleri ajite ederek teşhirciliğe dayanan giysilere doğru kışkırtmaktadır. Göbeğiniz açıktaysa cooll’sunuz, değilse demodesiniz. Ve bu durum sizin doğrudan kültürlenmenizle ilgili olarak sınıfsal bilincinizdir. Oysa birilerinin giyinik, ötekilerinin soyunuk olduğu durumu, insanı sınıf bilincine sahip kılmaz. Adı üstünde bilinç; okumanın, öğrenmenin üzerinde düşünmenin süzgecinden geçer. Buradaki asıl anlamın; giyinerek soyunanlar arasında sınıf atlama ve atlamayanlar üzerinde egemenlik kurma zannedilmesi yerine, tarih boyunca uygulanan politikalar nedeniyle ataerkil düzenin kadınlar üzerindeki giyinme-soyunma baskılarına muhalefet olması tercih edilir durumdur. Ya da barış için, çevre için, ideolojileri için,… Ne yazık ki artık düşünmeyen, üretmeyen, ütopyası dahi olmayan gençliğin yaptığı şekilci muhalefet de sistem içidir ve sisteme çalışmaktadır.
Kökleri bize dayanmasa da göbek havalarının ve göbek dansının dahi ikonografisini zedeleyen göbek açma modası, kaldırımların dekoru haline gelmiştir. Pearcing de cabası…
Seksen sonrası uygulanan politikalarla, günümüz gençliğinin önüne, gümüş tepside markalanmış kurdele ile bir yaşam biçimi sunulmuştur. Oysa paket açıldığında içi boş çıkmış, ambalajı içeriğinin önüne taşan, anonim (seri üretimden çıkmış gibi; aynı giyinen, aynı sözcüklerle konuşan, aynı beğenilere sahip,… hatta aynı duygulanan) egnç kuşak oluşmuştur. Düşünmeyi artık bir gereksinim olarak bile algılamayan gençlik, popüler kültür iktidarında, sürüler gibi yaşamaya ve sürülere uyum sağlamaya özendirilmiştir.
Tek tük de olsa sürüden ayrılan taşralı genç kızlar olduğunu sanıyordum. Onlar da saçlarını şampuan reklamına satmışlar…
Eh ne yapalım, belki onlar da farkına varır birgün “sol memenin altındaki cevahir”in…
|
|
