|
Kıymalı Soğanlı Biber Salçalı Ekmek Arası
(Gülten Ağrıtmış) 27 Temmuz 2009 |
Umut |
| |
 Sen hiç bilir misin, yokluk nedir?
Buzdolabını açıp içinde yiyecek bir şeyler aramak nedir,
Bilir misin?
Varlık içinde yokluk nedir, bilir misin? |
|
|
Hayat 'Life'
(Gülten Ağrıtmış) 9 Temmuz 2009 |
Yaşam |
| |
 Hayat, sürprizleriyle güzeldir.
Sürprizleriyle büyütür, hayat.
Çağlayan gibi çoğalır dostlar, kankalar.
Ölüm, sınırlıdır.
Sınırsız olan, hayattır.
....
Gülten Ağrıtmış |
|
|
Esinti
(Gülten Ağrıtmış) 27 Haziran 2009 |
Fantastik |
| |
 Esinti...
Uzatıyorum. Uzatıyorum… Belki alır okur, birileri daha kendi kelimesini de yanına yapıştırır, diye.
22 Ekim 1990 - 2009
Gülten Ağrıtmış
|
|
|
Annemin Mavi Gözleri... Yol gösterdi Bana... Önce
Mavi gölüm... oldu... sonra ben o gölün içinde oldum... gölüm göllerim oldu… renk değiştirdi hep... Bir dönem sarı, Bir dönem mavi; Bir dönem siyah, Bir dönem kırmızı, Bir dönem beyaz... oldu... annemin gözleri mavi bazen de yeşil oldu... sonra turkuaz... annemin gözleri… girdiğim gölün rengi oldu...göl bazen deniz oldu... kocaman bir okyanus oldu hep beni aradı..buldu... tuttu… bazen bıraktı... onun mavi gözleri gözüm oldu... gözüm gözleri oldu… Birde ablamı koydu göle... denize okyanusa..onun da kahverengi gözleri gölün denizin okyanusun rengi oldu...göl, deniz okyanus, kabardı bazen ben cıktım, sakinlendi bazen girdim...bazen onsuz, bazen onla, bazen o da bıraktı beni, bazen tuttu sıkı, sıkı... annemin eli onun elini uzattı bana benim elimi ona uzattı ve koydu üstüne ellerini... tuttu bir süre gücü yettiğince... sonra saldı haline... sanki içi rahat baktı uzun, uzun mavi gözleriyle hem ona hem bana hem de göle denize okyanusa... Bir de küçük bir abi vardı... kadife sesli... annemi dinleyen hep annemi çok seven... bilirdim ılık sesiyle dururdu orada bir yerde onun ela gözlerini görmesem de onu görmesem de girdiğim gölde, denizde ve okyanusta... bilirdim annemin mavi gözleri gibi mavi sesiyle konuşurdu benle, gölde, denizde okyanusta, gücüm bitince çırp kollarını diye seslenirdi... tutmasa da beni konuşurdu o mavi sesiyle... annem mavi gözleriyle onun da sesini koyardı ellerimizin arasına... annem benim annem mavi deniz mavi göl mavi göz... mavi dünya mavi ses... mavi hayat mavi güzellikti... asla yeri dolamayacak olan… mavi bir evrendi... bazen hepsini yeşil de yapabilen turkuaz da... onun gözleri sonsuzluktaki korkuyu yıkan güvendi derinlik ve sahiplikti... annemin gözleriyle büyüdüm... kendi gözlerimle de yaşıyorum kahverengi olduğunu çoktan unuttuğum rengarenk gözlerimle yaşıyorum...
Gülten Ağrıtmış.
07.03.2009
|
|
