 Yazar Tanıtımı | | İTÜ'de çalışmaktayım. AÖF Ön Lisans mezunuyum. Şiir ve Öykü yazıyorum. Antolojilerde yayınlanan çokça şiirlerim var. Bağlama yapımcısı ve icracısıyım. T.Halk Müziği dalında bestelerim var. Eşimden ayrıldım, yalnız yaşıyorum. Evliliğimden iki erkek, bir kız çocuğum var. |
| Yazısının Özellikleri | | Özgün yazarım, özentiden nefret ederim... Yazdığım her şiirde birbirin ile ilintili mümkün olduğunca çok unsurun kopmadan sonuca gidip bütün bir anlam kazanmasına özen gösteririm. Genel olarak aşk şiiri yazmamla beraber, her tür şiir denemem var... |
| Edebi Etkiler | | Nazım Hikmet, Ahmed Arif, Yılmaz Güney |
| Benzer Yazarlar | | Özgün yazarım. Tarz benim için özenmek, özendirmek değil kendini kanıtlamaktır... |
| Özgeçmiş | | 1956 yılında Elazığ ili "Koruk" köyünde doğmuşum. Babam çobandı. İlköğretimden sonrasını çalışarak, yani matbaa mürettipliği yaparak bitirdim(Akşam Ticaret Lisesi) ... 87 yılından beri İTÜ GSB Bölümünde memur olarak görev yapmaktayım. |
| Bulunduğu Yer | | İstanbul |
|
ZİYANKAR... (Fixforum'dan aynen aktarıyorum)
Bana en sevdiğin türküyü söyle
soluk yüzüne düşen güneşli bir gün
bende o günün gecesi
saçlarının her teline söyleyim
kıskansın gecenin karası
benim saçlarım ak yıldızlarla donanmış
senin türkülerini okurlar ışık ışık
sevda bu, ille de senin sesinden bir türkü ola
bütün geceyi ben ede...
Ayın aydınlığından bir türkü olur
vurgun yesin bu türküyle gülüşünden galaksi
küçük bir dağ avuntusu benim dileğim
gözlerinin yıkımından arta kalmış
deliliğin başkalaşımı de
ya da kaf dağı görmek duygularımı, hoyratça
nefesinden bile yoksunken başım
benimkisi ninni bekleyen yetim bir çocuk avuntusu işte...
Gecenin kara bağrına yazılan
bir destansı ses, sesin
adımı kulaklarıma sunuşu
bilinmez bir notayla, dudaklarından
yakut bir portede belki
yeni doğan notaların
evrenselleşmesi işte
gün olur sazımla sana eşlik ederim
benimkisi iki yıldız buluşması,
ışığın yaratılışı anının beklentisinde
bir gönül avuntusu işte...
ne bileyim ah sen, sen öldüğüm can,
ne bileyim nasıl desem,
sen içinde boğulasım tutan yürek
bana bütün türküler sen,
bir bilsen ah, bir bilsen...
Yağmur sonrasında
uçuklar dağlarda gün ışığı
söylesem nasıl sevdiğimi seni
amuda kalkar son ümit
mecnun çölleri ışık atıyla geçer
sahralara sesin düşer
vaha olur
kaktüsler dikenine dek doyar bu türküyle
yumuşamış bir kuş tüyüdür diken
gözlerini ser, kumdan bile kıskanırım
leyla bakışların düşmesin kumlardaki ateşe
gözlerini ört te, eteğinde son uykumdan feragat
her kirpiğinle bir daha vurulup, vurulup öleyim...
Tohumun sırrı sen gece karası saçlım
toprağın ana rahmi doyumun her çeşidine
aşktan, ümitten, vuslattan,
ellerimi doldurması taşarcasına
genlerime kadar aşık olduğum türkü kadın
kabrime rüzgarlar söylesin gayrı zamanlar
ve rivayet olacak uzun zamanlara öğret
o en sevdiğin türküyü, sesinden,
içindeki aşkın en acemi maşukun bene kadar
seni ustaca sevmek kıyamette ancadır bilirim...
Beraber söylesem derim
dudaklarım dudaklarına ahenksiz olur
utanırım öpüşümle kapatmaya
öpmeye mahçup olurum
gece saçlarına bir kaç yıldız konmuş şimdiler
hangi galaksinin gönlünü çaldın
türkümüzü götürme bana kalsın
bahtımın karasını bir kat daha zindan edeceğim
sevdiğimi söyleyeceğim akşam gününe
yarın sen yoksan bile
günü sen başlatsın diye yalvaracağım
senin olduğun yerdedir ışık
ellerim yansada sen diye uzanacağım
zaten yanmışım yokluğundan
türkümüzü ziyan etmemem gerek...
27.12.2010 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ
|
|
