 Yazar Tanıtımı | | şiiri içtikçe şiirleşiyorum.Sesim laleleniyor,dizeler panayır düşler. |
| Yazısının Özellikleri | |
| Edebi Etkiler | | Şiir, öykü denemelerim 2002 de yayınlanmış şiir kitabım var. |
| Benzer Yazarlar | | Tüm okuduğum iyi yazarlar beni etlilemiştir diyebilirim. |
| Özgeçmiş | Emine Mine Ömer;Kıbrıs’ın Lârnaka şehrinde doğdu.Öğrenimini Girne’de tamamladı. Aynı yıl BRT'de haber spikeri olarak çalışmaya başladı.Bayrak Radyosu'nda gençliğin sorunlarını ele alan '' gençlik saati'' programını dosya halinde önerdi ve kısa süre sonra da boş zamanlarında BRT’nin İlk gençlik sorunlarını ele alan programın yapımcılığını ve sunuculuğunu da ekip arkadaşları ile birlikte üstlendi.
1988 yılında eşi ve kızı ile birlikte İzmir'e yerleşti.
Resim Heykel Müzesi,Celal Yetkin Resim Atölyesi ve Leyla Buhara Resim Atölyelerinde yağlı boya resim dersleri aldı. Lefkoşa'da Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Kültür Bakan’lığının davetlisi olarak İzmirli ressamlarla karma resim sergisine ve İzmir'de, karma resim sergilerine katıldı. 2002 yılında ‘’rüzgarın kızı değilim artık’’ isimli şiir kitabını yayınlandı.Orta okul yıllarından beri yazdığı şiirleri,Hayal,mavi Çınar,Alkış,Bahar Berfin,Edebiyat Yaprağı,Pagmilion,Kıbatek dergilerinde,gazete ve televizyonlarda yayınlandı.İkinci şiir kitabının hazırlıklarını sürdürmektedir.Kalabalık Yalnızlık isimli şiiri Ümraniye Belediyesince düzenlenen 2006 İstanbul konulu şiir yarışmasında mansiyona değer görülmüştür.Hikaye ve anı yazılarının yanı sıra, cam süsleme, en çok severek yaptığı uğraşları arasındadır.
|
| Bulunduğu Yer | | Türkiye/Kıbrıs |
|
Bizden Uzaklarda
Uzun yılların ardından bakınca geçmişe
Doğduğum topraklardan çok uzaklarda
Dalar giderim
Sevgi ile acının karmakarışık yaşandığı o eski günlere
Hatırlıyorum da
Küçük bir sahil kasabasında telaşlıydı sokaklar
Bazen kurşun sesleri bazen de hıçkırıklar
Hala kulaklarımda hala rüyalarımda
Martılar uçardı mavi kıyılarda
Deniz dalgaları sorgulardı gün boyu
Ne çok severdim uzakları
Çocuk gözlerimdeki ufka yaşamın başlangıcı derdim
Özgür denizde özgür martı gibi uçmayı hayal ederdim
İnsanlar yosun kokan akşamlarda
Geceye sımsıkı sarılı Dikelya nın ışıklarını
Ve
Akdenizin yorgun köpüklerde ağlayışını seyrederlerdi
Larnaka nın uzun kumsalında..........
Deli fırtınalarda güneyden toprakla karışık
Vahşi dalgalar döverdi sahili
Aydınlanınca çakıl taşları
Sıcacık kolların sığınağım olurdu....
Bazen de doğanın gücü ile karıştırırdım silah seslerini
Geceler ölüm kokardı
sevmezdim karanlıkları
Yine o eski günlerde
Güneşin kızgın kolları ya da yağmurun yağışı
Hiç farketmezdi
İliklerimize kadar soğuk
Ya da yaprakları dağıtan
Sonbahar rüzgarları döverdi yanaklarımızı
O unutamadığım barikatlarda
Genç yüzlere yorgunluk çöker
İhtiyarların baston tutan elleri titrerdi sıra gelene kadar
Aranınca üzerimiz kucağımda oyuncak ayım
Koşardım sana
Annem telaşla seslenirdi arkamdan
Aramızdaydı silahlı şapkalı asker
Namlunun ucu bana bakardı sen namluya
Az sonra sıradikilere çevrilirdi makineli tüfek
Sen hüzün menekşeleri gibiydin üzgündün
Kolların beni sardığında......
Çiçeğin toprağa toprağın yağmura hasretiydi
Yüreklerin haykırışıydı
Sessiz bir anddı özgürlük
O unutamadığım ezik bakışlarda
Sıcacık ramazan çöreklerinin sakız kokusunda
Unutulurdu şehir girişinde yaşananlar
Lefkoşa da bayramlıklar arastada oyuncaklar
Şenlik vardı Girne Caddesinde
Bizi bekliyordu kınası yakılmış gelin gibi bayram
Baharlar geçti bebekler ölümle tanıştı
Pembe odaların neşesi acıya karıştı
Kayboldu düşü olmayan gecelerde
Parlak güneşin insanları yelken oldu
Fırtınalarda boğuştu çelik bilekler
Sevgililer boyun eğdiler ayrılıklara
Küçük ülkenin sevdalıları sızılara aldırmayıp
Direnmeyi öğrettiler çocuklara yaşamak uğruna
Suskundu dünya
Yapayalnızdık koca evrende
Kıbrıs ın yeşiline mavisine inat
Kapkara geçti uzun yıllar
Kapkara geçti geri dönmeyen çocukluğum
Bir sabah toprak sallanıyor
Bombalar uçuyordu üzerimizde
Korkunçtu yaşanan her saniye
İkinci dünya savaşında kalma taş sığınakta
N e uzun geçmişti gece
Öğle saatlerinde esirdik silahları bize çevrili askerlere
Alnında mermi yarası ve sen yoktun aramızda
Günler sonra kardeşimle geçerken kuzeye
Özgür özgür nefes alıyorduk
Garip değildik hasret olmayacaktık yaşamaya
Kardeşimin gözleri dolu dolu
Baktı baktı uzaklara
Oyuncak tüfeğini attı tarlaya
Gülmeyi öğrenemedi bir daha
Umutların gerçeğe dönüştüğü gün fedakar ülkem doğarken
Söz verdik özgür yarınlara
Barışı içtik savurduk yaşama
Çok uzun yıllar geçti aradan
Kimbilir bir tek çiçek büyüdü mü toprağında
Kır çiçekleri ya da sevdiğin beyaz yasemenlerle
Gelmeliydim sana
Tatmadığın özgürlüğü anlatırdım
Toplu bir mezarda geçse de en güzel yılların
Unuturduk hüzün veren o eski anıları
Bir başka denizde bir başka kıyıda
Yine aynı temmuz sıcağında çocukluğumu hatırlıyorum baba
Hep çocuk kalan ruhumla
Yarım kalan birşeyleri arıyorum hala
Senin öğrettiğin gibi
Barış kokan sevgi dağıtan
Özgürlük şarkılarını söylüyoruz
Küçük kızımla
Belki sen de ruhuna serinlik yapan rüzgarları
Bir de şarkımızı dinliyorsun
Sessizce bizden uzaklarda
Hem de çok uzaklarda
(babama)
Mine Kaya Ömer
|
|
