\] \] / Unutmuşum / Giderken yolda, /

İki insan konuşmaktaydı:
"...Neden dürüst ve iyi insanlar hep kaybetmeye mahkumdurlar?..Neden hep kötüler kazanmakta?.."
"...Çünkü; kötüler yanlışlarına sıkı sıkıya sarılır ve asla vazgeçmezler. Ama; dürüst ve iyi insanlar doğrulara sarılmaktan vaz geçerler..."

Artık sabah olmuyorsa ruhumda, gönlüme sızan gün ışığı, sızıdır demek / Sevdanın ateşi

Yıllar önce Cumhuriyet gazetesi ve Milliyet gazetesinde bir haber okumuştum. Haberin devamı ve neticesi “hangi aşamada?” sorusunu, hep sorar oldum. Ünlü avukat Burhan Apaydın’ın bir yazısıydı:

"...Hiç tanımadığı bir kızla mektuplaşmaya başladı. Adı Holly idi. Mektupların ardı arkası kesilmedi. Her yeni mektupta bir birlerinden biraz daha etkileniyor ve yürekleri görünmez bir aşk bağı ile bağlanıyordu..."

"...Aylardır iş bulamayan delikanlı artık önüne gelen her yere başvuruyordu. Hayvanat bahçesinin önünden geçerken durdu ve 'neden olmasın' deyip, oraya da başvurdu..."

"...Bu sözler mucizevi bir şekilde etkisini göstermiş ve sahada sanki tükenmez bir enerjiyle oyun oynamışlardı. Sonuç kaçınılmazdı. Türk takımımız dünya üçüncüsü olmuştu. Mektupla gelen sinerjik iletişim, takım ruhunu sağlamıştı..."

Kaldı adın---------. / Kaldı kokun--------. / Gitti bedenin-------.

“ ...Bir ülkenin çok zengin kralı varmış. Bu kral dört eşliymiş. Kral ilk eşini hiç sevmediği gibi, ona çok kötü davranır ve üzermiş. Hatta yüzünü bile görmediği de olurmuş..."

"...Aslında abartı övgüler hiç de hoşuma gitmez. Düşünürüm altından hangi “Çapanoğlu” çıkacak diye. İltifat her insanın hoşuna gider. Kimin gitmez ki! Ama aşırısı da sıkar, derim kendimce. Gelelim bana gönderilen yazıya;"

\] \] / Tartışalım seninle… / Konuşalım her şeyimizi

Zaman zaman düşünmüşümdür. Türkçemizde deyimler, ata sözlerimiz ne derece doğru ve yerinde kullanılıyor? Geçenlerde yazmış olduğum bir yazımda, “elinin körü” diye bir deyim kullanmıştım. Biz bu deyimi genelde sabır kat sayımızın düştüğü anlarda dudaklarımızdan yüksek tonla söyleriz…

"...Göz ucumla baktığımda bazı insanlar yürümekteydi. Yüreğim incindi! Hüzün sol yanımı bir vida gibi burktu, kıvırdı. Bazı değerlerimizi unutmanın verdiği bir kırgınlık da yaşadım. O an milli duygularım öylesi kabarmıştı ki, ağlamamı zor bastırdım. Boğazımda duygularım boğum boğum oldu..."

Bu hikayenin ilk ve ikinci bölümü tamamen kurgu ve yazarın hayal gücü ile yazılmıştır. Son bölümde yaşanan her an gerçektir. Çünkü oğlumun on dakika kalbi İ.Ü.Tıp Fak.de durmuş ve litaratürlere geçmiştir. Doktorların yoğun çabaları sonucunda oğlum yaşama dönmüştür ve şimdi üniversitede okumaktadır. Allah hiç bir anne-babaya böyle bir

\] \] / Sevmekse seni kaderim / Sevileceksen

Aşka nedense bazen burun kıvırıyoruz.Sevildiğimiz an bunun farkında olmuyoruz.Aşkı daha farklı"benliklerde" arıyor ve özlüyoruz.Bu öykü Etna'nın eteklerinde gerçekten yaşanmış olduğunu söylerler. Yıllar önce posta gazetesi İtalyan asıllı bir köşe yazarından okumuştum bu öyküyü. Aklımda kaldığı kadarıyla aktarmak istedim.Keyifli okumalar...

Yıllardır sulamış ve bakmış olduğunuz çok nadide ve sevdiğiniz bir çiçeği; birgün saksısında olmadığını görseniz, neler hissederdiiniz?
Okuyacağınız hikaye gerçektir. Yaşayan benim. Ben bir anneyim.

Sanki seni hiç tanımamış gibi / Sanki seni hiç görmemiş gibi

En bilinen ve en gerçek yalan "doğruları" söylemektir.Daha etkileyici ve inandırıcıdır.

Haydi, tut sevdalım o eskisi gibi ellerimi / Okşa parmak uçlarınla şu kızıl