Bilmiyorum şimdi kiminlesin, nerde? Eğer düşmeseydim ayrılıklarla derde, seninle çok mutlu olurdum, olur olmaz her yerde...
Ne olur gitme! Kal...Bitmesin bu masal...
ERDEN ERKİN...
SEN DENİZ OLURSUN, BEN UMMAN / Yamaçtan huzursuz akşamlar inerse /
HEP AĞLADIN GİDENLERİN ARDINDAN... / Sen ERDEN ERKİN sen zavallı /
Deniz, barın aynasında uzun uzun kendisini seyretti. Sarışın başına, yemyeşil gözlerine, küçücük kalkık burnuna baktı,
yuvarlak omuzlarına...
ERDEN ERKİN
Geceleri dünyayı aydınlatan ay'ın bir taş ve kum yığını olduğunu; güzel gösteren aynanın arkasının katranlı kağıtla kaplı olduğunu; çok büyük sandığımız aşkların milyonlarca yılın sadece tekrarı olduğunu; en kötüsü, uzay boşluğunda bir zerrecik olduğunu a
BİTMESİN BU MASAL... / Bir geceyarısı sessizliğinde, / Martı kanatlarına
GÖZLERİN GELİNCE AKLIMA / Ne zaman değişik tonlarını görsem yeşilin, /
Bilmiyorum şimdi kiminlesin, nerde? Eğer düşmeseydim ayrılıklarla derde, seninle çok mutlu olurdum, olur olmaz her yerde...Ne olur gitme, kal! Bitmesin bu masal...
ERDEN ERKİN
Uluslararası Turizmci
Ben seni sevmek için yaratıldım; seni övmek!
Seni benden ayıran hayata karşı sövmek!...
Aynanın arkasındakı sır,
Katranlı kağıtla kaplıdır;
Formül bunda saklıdır...
ERDEN ERKİN
Deniz, kumsal, martılar...
Ne o taraftayım, ne bu tarafta. Cennetle cehennem arasında, arafta. ERDEN ERKİN
Aşk, martı kanadının denize değdiği andır; yitirilen, kumsalda beklemekle geçirilen zamandır. ERDEN ERKİN
Dönüşü olmayan bir yoldayım, yürüyorum uzun uzun; içimde dayanılmaz bir acı, tarifsiz bir hüzün. ERDEN ERKİN
