Saat 00.30 bekliyorum…

Gecenin getirdiği o

Gizem ve sessizlikle

Birlikte kalp atışlarım

Bana eşik ederken

Bekliyorum ben

Hala atlı prensimi

Hoş o kadar çok

Sessiz ve gizemli

Gece geçti ki

Atlı prensim büyümüş

Kral olmuş…

Olsun kime ne

Ben gizemli gecelerde

Belki son nefesimde

Atlı prensimi

Bekliyorum…

Gelsin götürsün

Gizemli ve sessiz

Gecelerin en güzeline…

Ölüyorum…

Her gün bir parça daha

Sanki çölde kalmış gibi

Elimdeki mataradan su içmeye

Korkarak yavaş yavaş

Yudumlar alarak hayattan

Her gün bir parça daha

Ölüyorum.

Ölüyorum…

Ne için, kim için

Öldüğümü bilmeden!

Doğacaksın dediler

Doğdum!

Büyüyüp okuyacaksın

Dediler; okudum!

Evlenip doğuracaksın dediler

Doğurdum!

Eee  büyüteceksin dediler

Büyüttüm, okuttum

Peki ama neden

Mutlu da olacaksın

Unutma demediler?

Ölüyorum…

Güneşi gören her kar tanesi gibi

Tane tane…

öyle bir inat ki bu !

sevgiyi yok edip, gözünü karartan, alıp başını diyar diyar uzaklaştıran!

öyle bir inat ki bu!

ana ile oğulu ayıran, babayı arada bırakan!

öyle bir inat ki bu!

inatlaşmanın sebeni unutturup neden diye sormayı unutturan!

öyle bir inat ki bu!

geçmişteki güzellikleri unutup geleceği çirkinliklere gömen!

öyle bir inat ki bu!

önerilen tüm çözümleri yok edip, çaresizliği getiiren!

Milenyumun gelmesini bekledik yıllarca. Sanki herşey bir anda değişecek, hayat içinde barındırdığı kaoslardan kurtulacak gibi. Milenyum geldi, üstünden tam altı yıl geçti.  Hayatın kaosları ise bire bin katarak milenyumla geldi...

Biz ne yaptık peki? Aynı kabullenmişlikle aldık baş köşeye koyduk sorgusuz sualsiz. Neden sorgulamaktan bu kadar korkuyoruz ki...

içimde kopan fırtınaları

 kimbilebilir ki

neyi neden kopardığımı

ben bilemezken!

neden diye

sordu bana dün

neden seviyorsun ki beni?

nedenlere bir değer yüklemeye

çalışsaydık eğer

değerleri yok ederdik

dedim; sonrada

nedensiz sevgimin

büyüklüğüne kendimi salıverdim.

beklentisiz, koşulsuz,

nedensiz...

içimde ki fırtınanın sesini

duymak istemezcesine...