Ne zaman sana yazmak istesem, ne zaman seni yazmak istesem kelimeler kaçar gibi uzaklaþýyor benden.

Bazen mutluluklarýný dile getirmek istedim, “ben de seninle sevindim” demek istedim.

Bazen hüzünlendim, acýlarýnla caným yandý aðladým.

Bazen baþarýný baþarým saydým, “seninle gurur duyuyorum” demek istedim.

Olmadý, içim içime sýðmazken, kifayetsiz kaldý kelimeler, cümlelere sýðmadý.

Senin mutlu ve baþarýlý bir hayat kurduðunu bilmek, içimdeki sancýyý hafifletiyor bazen.

Uzaktan izlemek, uzak kalmak… Ne kadar zor bilir misin?

Yeni yaþýn, yeni iþin…

Yeni bir hayat geçmiþin izlerinden uzak, belki de sancýlarýný hala yüreðinde taþýyarak…

Mutlu ol, baþarýlý ol…

Kazandýðýn her sýnav hayatýnda yeni yeni kapýlar açacak.

Her yeni yaþ seni daha olgun, daha güçlü kýlacak.

Baþýný dik tut, hayata sýkýca tutun, ürkek olma, mücadeleci ol ve asla pes etme.

Sen hayatýnýn en büyük sýnavýný verdin, “olmaz…!” denileni baþardýn.

Hayatýnýn geri kalanýnda da bu denli kararlý ve baþarýlý olmaný caný gönülden diliyorum.

Sevgiyle, saðlýkla, baþarýyla ve mutlu kal… Nice yaþlara, nice yýllara küçüðüm…

Hoþça kal…

04.09.2008