Bir dünya düþlüyorum güzellik dolu, öyle bi güzellik ki “güzellik” demenin suratýmda býraktýðý tebessüm kadar gerçek, güzellik kadar gerçek. Kelime oyunlarý içerisinde saklanmayacak kadar, bariz, düz, temiz ve saf bir güzellik. Çocukluktan kalma, raflara kalkamayan -hayatýn en gerçek provalarý- oyunlar gibi kirli deðil ama ;mesela yerden yüksek gibi deðil ”ben yüksekteyim ali bana dokunamazsýn” zaman geçti ve “Ali, ben okudum toplumun istediklerini yaptým, sessiz, itaatkar bi kul oldum ve yükseldim bana biþey yapamazsýn hatta konuþmazsýn bile önce randevu al, yüksekteyim Aliiiii” yada seksek “Ali ben çizginin dýþýna çýkmadým ve kazandým sen çizginin dýþýna çýktýn kaybettin” zaman geçti “ Ali ben hala çýkmadým o çizgiden kazandým sen çýktýn Ali söylenen kurallardan çýktýn, kaybetttin Alii” bu provalarda baþarýsýz olman bir tercih sebebiyse yandýn Ali yandýn her daim yandýn kaybettin Ali.. ahhh Alii ahhh nerden nereye getirdin beni...
Üzülme be Ali umudunu taþý ki içinde ki hayat sana yaðmur, kar, fýrtýna ve bilimum bütün gökyüzü hareketleriyle saldýrýrsa seni korur ýsýtýr, gerçi kime söylüyorum bunu. o umut olmasa sen þimdiye kadar bi kenarda yoðun hava muhalefettinden ölüp gitmiþtin.Yalnýz mýsýn Ali? Peki bu yalnýzlýðýn seni nerelerde harap ediyor? Kebapla simit arasýndaki farký anlatabiliyor musun artýk? En son ne zaman bi kadýndan çocuk sahibi olmayý düþündün daha doðrusu en son nezaman bi kadýný düþledin Ali? Ahh Alii ahhh
Suçlu insanlar Ali ,suçlu acýmazsýzca sömüren ve Ali olmayanlar. Birbirlerine “ben yerden yükseðim demek için çýldýranlar” o caniler suçlu, yerden yüksekte olmamanýn, çizgileri red etmenin bi tercih olduðunu anlamazlar onlar. Dünya bir çöplük ve o kadar alýþtýk ki biz, caniler yüzünden ceset olmaya ve ceset kokularýnda-kokularýmýzda- yaþamaya bazen ceset olduðumuzu unutup hadimizi aþtýðýmýzda iki kelimelik kuru bi veda cümlesi edip kaçýveriyoruz. Ýyi geceler Ali, kalbim seninle...